 |
Στου νου το καραβάκι με της μνήμης μου τα πανιά
’κει που τα βάθη φτάνουν ό,τι βάζει ο Θεός ψηλά
μπαίνω μια νύχτα, να βρω αλήθεια
που κρύβει η καρδιά
R
Γιασεμιού αέρας
μια ανάσα μου βαθιά
και η βροχή της μέρας
να πλένει ρούχα και κορμιά.
Βύσσινο και νεράντζι, του κουταλιού γλυκό
βρύση του χρόνου
στάζεις στα μάτια το πιο πικρό νερό
Στου νου το ταξιδάκι
με της μνήμης μου τα κουπιά
φέρνω κοντά μου πάλι
ό, τι πήρε ο καιρός μακριά
Βρίσκω σημάδια, γεμίζω τ’ άδεια
κι ανάβω τη φωτιά
|  |
Sulla navicella della mente con le vele della mia memoria
là dove le profondità raggiungono quel che Dio pone più in alto
salgo una notte, per trovare la verità
che il cuore nasconde
R
Aria di gelsomino
un mio respiro profondo
e la pioggia del giorno
lavi abiti e corpi.
Visciola e arancia amara, dolce a cucchiaio
fonte del tempo
stilli negli occhi l'acqua più amara
Nel piccolo viaggio della mente
con i remi della mia memoria
riavvicino a me
ciò che il tempo portò lontano
Trovo tracce, riempio i vuoti
e accendo il fuoco
|
