 |
Όσοι λεβέντες φεύγουνε
και παν στα ξένα μέρη
τι πόνο έχουν στην καρδιά
αχ, μόνο ο Θεός το ξέρει.
Φεύγουν απ’ τα σπιτάκια τους
με μάτια δακρυσμένα
αχ, τι καημός που ‘ναι τα ξένα.
Σαν σηκωθούν οι άγκυρες
πόσα ματάκια κλαίνε
πόσες καρδιές ραγίζουνε
αχ, το έχε γεια σαν λένε.
Φεύγουν απ’ τα σπιτάκια τους
με μάτια δακρυσμένα
αχ, τι καημός που ‘ναι τα ξένα.
Όσοι λεβέντες φεύγουνε
με την ελπίδα ζούνε
στον τόπο που γεννήθηκαν
αχ, πάλι να ξαναρθούνε.
Φεύγουν απ’ τα σπιτάκια τους
με μάτια δακρυσμένα
αχ, τι καημός που ‘ναι τα ξένα.
|  |
All the lads that migrate
And go to foreign lands
They have a hurt at heart
Ah, that God can only know
They leave their lowly homes
Their eyes filled with tears
Ah, what angst is foreign-land.
When the ships lift their anchors
How many eyes fill with tears,
How many hearts are broken,
Ah, as they say their “good byes?”
All the lads that migrate
Trudge on with the hope
To the place of their birth
Ah, to return once more.
|
