 |
Μικρά κι ανήλιαγα στενά
και σπίτια χαμηλά μου
βρέχει στη φτωχογειτονιά
βρέχει και στην καρδιά μου
Αχ ψεύτη κι άδικε ντουνιά
π’ άναψες τον καημό μου
είσαι μικρός και δε χωράς
τον αναστεναγμό μου
Οι συμφορές αμέτρητες,
δεν έχει ο κόσμος άλλες
φεύγουν οι μέρες μου βαριά
σαν της βροχής τις στάλες
|  |
D’étroits et sombres passages
Et mes maisons basses
Il pleut dans le bas quartier
Il pleut aussi dans mon cœur
Ah monde menteur qui m’a blessé
Tu as allumé mon chagrin
Tu es petit et tu ne contiens pas
Mon soupir
Les malheurs innombrables
Le monde n'en a plus d'autres.
Mes jours s’enfuient loin
Comme des gouttes de pluie
|
