 |
Για σένα ξημερώνει αυτός ο κόσμος,
για σένα ετοιμάζεται η θάλασσα,
για σένα φτερουγίζουν τα πουλιά.
Χτυπιούνται οι σειρήνες μες στα βράχια
ζαχαρωμένα λόγια και καλέσματα
χωρίς μια στάλα αίμα στα φιλιά.
Και συ καλέ μου στέκεσαι στου σύμπαντος τη μέση
αλήθεια παρανάλωμα και μου φυλάς μια θέση.
Θεοί που συναντήθηκαν και ποιος θα τους χωρίσει
αυτοί που αγαπήθηκαν το φως έχουν μυρίσει.
Για σένα λέει ψέματα ο Απρίλης,
για σένα τη φωτιά μου την ανάστησα,
για σένα ανοίγω πόρτα στην καρδιά.
Ξαναγεννάει η Κίρκη το νησί της
σηκώνει το ραβδί της και λικνίζεται
μα ο μύθος της δεν μ’ ακουμπάει πια.
Και συ καλέ μου στέκεσαι στου σύμπαντος τη μέση
αλήθεια παρανάλωμα και μου φυλάς μια θέση.
Θεοί που συναντήθηκαν και ποιος θα τους χωρίσει
αυτοί που αγαπήθηκαν το φως έχουν μυρίσει.
|  |
Pour toi ce monde s'éveille
Pour toi la mer se prépare
Pour toi les oiseaux battent des ailes
Les sirènes se façonnent dans les rochers
Des mots doux et des invitations
Sans une goutte de sang dans les baisers
Et toi mon amour tu te tiens debout à l'échelle de l'univers
En réalité consumé et tu me gardes une place
Des dieux qui se sont rencontrés et qui va les séparer
Ceux qui se sont aimés ont aperçu la lumière
Pour toi Avril dit des mensonges
Pour toi j'ai ressuscité ma flamme
Pour toi j'ouvre la porte de mon coeur
Circé engendre une nouvelle fois son île
Elle lève sa baguette et se berce
Mais sa légende ne me touche plus.
Et toi mon amour tu te tiens debout à l'échelle de l'univers
En réalité consumé et tu me gardes une place
Des dieux qui se sont rencontrés et qui va les séparer
Ceux qui se sont aimés ont aperçu la lumière
|
