 |
Μια γλυκιά συνωμοσία
Η καρδιά κι η φύση μου
Στήσανε για να σε κλείσουν
Στα ψηλά τα τείχη μου
Σκύβεις λύνεις τα κορδόνια
Μ’ ανοιχτό πουκάμισο
Και η αύρα σου με στέλνει
Μέχρι τον παράδεισο.
Τυχερό κι άτυχο πλάσμα
Στη ζωή την άχαρη
Αχ του φύλου μας το χάσμα
Το `στρωσα με ζάχαρη.
Όταν σε γεννάω πεθαίνω
Κι όταν σ’ ερωτεύομαι
Απ’ τη φλόγα που με καίει
Πάλι ανασταίνομαι.
Τρέμω στον κρυφό σου πόθο
η φτωχή καμιά φορά
μα για την ντροπή που νιώθω
μ’ αγαπάς παράφορα
Τυχερό κι άτυχο πλάσμα
Στη ζωή την άχαρη
Αχ του φύλου μας το χάσμα
Το `στρωσα με ζάχαρη.
|  |
Une douce conspiration
Mon cœur et ma nature
Se sont ligués pour t’enfermer
Sur les hauteurs de mes murs
Tu te baisses tu défais les liens
Avec une chemise ouverte
Et ta brise m’envoie
Jusqu’au paradis
Chanceuse et malheureuse créature
Dans une vie ingrate
Ah, l’abîme de notre sexe
Je l’ai comblé avec de la douceur
Quand je te mets au monde, je meurs
Et quand je m’éprends de toi
De cette flamme qui me brûle
Je reviens à la vie.
Je tremble dans ton désir secret
Pauvre parfois
Mais pour la honte que je ressens
Tu m’aimes passionnément
Chanceuse et malheureuse créature
Dans une vie ingrate
Ah, l’abîme de notre sexe
Je l’ai comblé avec de la douceur
|
