 |
Μια βόλτα στο φεγγάρι
με φώτα αναμμένα
και του μυαλού τα φρένα
σπασμένα στις στροφές.
Οι μοίρες διάλεξαν για μένα
να μην ξεχνάω τις Κυριακές.
Επάνω στο μεγάλο μαύρο γύπα
απ’ της ψυχής μου τις βουνοκορφές
βουτιές θα κάνω μες τη μαύρη τρύπα,
μες τις πληγές.
Επάνω στο μεγάλο μαύρο γύπα
μες της καρδιάς σου πέφτω τη ρωγμή,
βουτιά θα κάνω μες τη μαύρη νύχτα
(Φωτιά θα βάλω μες τη μαύρη νύχτα)
για τ άπιαστο κορμι.
Μια βόλτα η ζωή μου
την κράτησα απ το χέρι,
εμένα δε με ξέρει
η γεύση απ το φιλί.
Οι μοίρες διάλεξαν για μένα
από το λίγο το πολύ.
|  |
Une promenade sous la lune
Avec des lumières allumées
Et les freins de l’esprit
Cassés dans les virages
Les Parques ont choisi pour moi
De ne pas oublier les dimanches
Au-dessus du grand vautour noir
Des sommets montagneux de mon âme
Je ferai des plongeons dans le trou noir
Dans les blessures
Au-dessus du grand vautour noir
Je tombe dans la fissure de ton cœur
Je ferai un plongeon dans la nuit obscure
(Je jetterai un feu dans la nuit obscure)
Pour un corps insaisissable
Ma vie une promenade
Je l’ai prise par la main
Le goût du baiser
Ne me connait pas
Les Parques ont choisi pour moi
Le meilleur à partir du peu
|
