 |
Όταν ρυθμίσετε λοιπόν τη διαθήκη
και το μερίδιο δοθεί του καθενός
εμένα αφήστε μου το δρόμο που μου ανήκει
αυτόν που διάλεξα να πάρω μοναχός
Σε διαθήκη με σημαίες και συνθήματα
εγώ είμαι ελεύθερος αέρας που φυσά
εγώ έχω φίλους τα βουνά κι όλα τα κύματα
εγώ έχω αδέλφια τα ποτάμια τα πουλιά
Στη διαθήκη σας εγώ δεν έχω θέση
σαν το μυρμήγκι με είχατε όλοι από καιρό
και εγώ που έχω με το τίποτα πονέσει
και μ’ ένα ψίχουλο συνήθισα να ζω
|  |
Quand vous rédigerez votre testament
Que sa part sera donnée à chacun
Laissez-moi la route qui m’incombe
Celle que j’ai choisi de prendre seule
Dans un testament rempli de drapeaux et de slogans
Moi je suis le vent qui souffle librement
J’ai pour amis les montagnes et tous les flots
Et pour soeurs et frères les rivières et les oiseaux
Dans votre testament je n’ai pas de place
Comme la fourmi, tous vous m’aviez depuis toujours
Et moi qui ai souffert avec des riens
Je me suis habituée à vivre de miettes.
|
