 |
Θάλασσες, μέσα στα μάτια σου θάλασσες
και με ταξίδευες, σαν το καράβι κι έλεγες:
Θα σ’ αγαπώ με τα καλοκαίρια
με τρικυμίες και με βροχές
με μαξιλάρι τα δυο μου χέρια
θα ονειρεύεσαι ό,τι θες
Ένα ποτήρι θάνατο θα πιω, απόψε να μεθύσω
Τα καλοκαίρια πες μου πώς μπορώ
μονάχη* μου να ζήσω
Ένα ποτήρι θάνατο θα πιω απόψε να μεθύσω
σε μονοπάτι αδιάβατο θα βγω,
θα βγω να σε ζητήσω
*Μητροπάνος: μονάχος
Θάλασσες, μέσα στα μάτια σου θάλασσες
και με ταξίδευες, σαν το καράβι κι έλεγες:
Θα σ’ αγαπώ, μη μου συννεφιάζεις
σαν αμαρτία και σαν γιορτή
Μάθε στα μάτια μου να διαβάζεις
όσα** με λόγια δε σου `χω πει
**Μητροπάνος: ό,τι
|  |
Des mers, dans tes yeux des mers,
Et tu m’as fait voyager avec comme un navire et tu m’as dit :
Je t’aimerai que ce soit l’été, la tempête, la pluie
Avec mes deux mains comme oreiller
Tu rêveras ce que tu veux
Je boirai ce soir un verre de mort pour m’enivrer
Dis-moi comment je peux vivre l'été avec ma solitude
Je boirai ce soir un verre de mort pour m’enivrer
Pour aller sur un chemin impraticable
Aller te chercher
Des mers, dans tes yeux des mers,
Et tu m’as fait voyager avec comme un navire et tu m’as dit :
Je t’aimerai, ne sois pas triste
Comme un pêché et comme une fête
Apprends à lire dans mes yeux
Tout ce que je ne t’ai pas dit avec des mots
|
