 |
Ήταν εκείνη τη νυχτιά που φύσαγε ο Βαρδάρης
το κύμα η πλώρη εκέρδιζεν οργιά με την οργιά
σ’ έστειλε ο πρώτος τα νερά να πας για να γραδάρεις
μα εσύ θυμάσαι τη Σμαρώ και την Καλαμαριά
Ξέχασες κείνο το σκοπό που λέγανε οι Χιλιάνοι
άγιε Νικόλα φύλαγε κι αγιά θαλασσινή
τυφλό κορίτσι σ’ οδηγάει παιδί του Μοντιλιάνι
που τ’ αγαπούσε ο δόκιμος κι οι δυο Μαρμαρινοί
Απάνω στο γιατάκι σου φίδι νωθρό κοιμάται
και φέρνει βόλτες ψάχνοντας τα ρούχα σου η μαϊμού
εκτός από τη μάνα σου κανείς δε σε θυμάται
σε τούτο το τρομακτικό ταξίδι του χαμού
Κάτω από φώτα κόκκινα κοιμάται η Σαλονίκη
πριν δέκα χρόνια μεθυσμένη μου είπες σ’ αγαπώ
αύριο σαν τότε και χωρίς χρυσάφι στο μανίκι
μάταια θα ψάχνεις το στρατί που πάει για το Ντεπό
|  |
Il y avait en cette nuit lointaine le Vardaris qui soufflait
la proue gagnait le flot brasse après brasse
Le capitaine t'a envoyé mesurer les eaux
Mais toi tu te rappelles de Smaro et de Kalamaria
Tu as oublié cet air que jouaient les Chiliens
Saint Nicolas veillait et Notre Dame de la Mer
la fille aveugle qui te guidait, enfant de Modigliani
qu'aimait le mousse et les 2 matelots de Marmara.
Au dessus de ta couchette dort le serpent indolent
et le singe tourne en rond en fouillant dans tes vêtements
Excepté ta maman personne ne se souvient de toi
En cet effroyable voyage de destruction
Thessalonique dort sous les lumières rouges
Voici dix ans, ivre, tu m'as dit "je t'aime"
Demain comme alors sans galon à la manche
En vain tu chercheras le chemin qui mène au Dépo (quartier de Thessalonique).
|
