 |
Έτυχε να με γεννήσεις
και ζωή να μου χαρίσεις
στον πιο δύσκολο καιρό
μάνα πού ζω
Το βαρκάκι που με φέρνει
εμπατάρησε και γέρνει
πες μου πού να κρατηθώ
πού να σταθώ
Η ελπίδα μας χαμένη
και η μοίρα μας γραμμένη
στου διαβόλου το κιτάπι
να του βγει το μάτι
Ένα τέτοιο χαρακτήρα
μάνα μου από ποιον τον πήρα
σε ποιον έμοιασα να ξέρω
που υποφέρω
Όλα γύρω με πειράζουν
και γρουσούζη με φωνάζουν
με πληγώνει ό,τι δω
μάνα πού ζω
Η ελπίδα μας χαμένη
και η μοίρα μας γραμμένη
στου διαβόλου το κιτάπι
να του βγει το μάτι.
Το παιγνίδι τους στημένο
για τα γούστα τους φτιαγμένο
βόλτα φέρνει και γυρίζει
και μας ορίζει
Παίρνω και αφήνω δρόμους
και με τους δικούς μου νόμους
και ένα ξεχασμένο αστέρι
που έχω ταίρι
Η ελπίδα μας χαμένη
και η μοίρα μας γραμμένη
στου διαβόλου το κιτάπι
να του βγει το μάτι.
|  |
Il t’a échu de m’engendrer
Pour m’offrir la vie
Dans le monde si difficile
Où je vis maman
La petite barque qui me porte
A chaviré et dérive
Dis-moi où m’amarrer
Où m’arrêter
Notre espoir perdu
Et notre destin) écrit
Sur le registre du diable
Qu'il en soit puni
Un tel caractère, maman,
De qui l’ai-je pris ?
Je veux savoir à qui je ressemble
Pour comprendre ce que j’endure
Tout, autour de moi, m’incommode
Et me porte malheur
Ce que je vois me blesse
Maman, où je vis
Notre espoir perdu
Et notre destin écrit
Sur le registre du diable
Qu'il en soit puni
Leur jeu est truqué
Elaboré à leur gré
On se fait avoir et il revient
Et cela nous définit
Je prends et je laisse des chemins
Avec mes propres règles
Et une étoile oubliée
Pour compagne
Notre espoir perdu
Et notre destin écrit
Sur le registre du diable
Qu'il en soit puni
|
