 |
Κάθεσαι στο μπαλκονάκι
σαν λουλούδι αθάνατο
μα εγώ σαν τ’ αηδονάκι
παίζω με το θάνατο.
Δε με νοιάζει κι αν πεθάνω
δε με νοιάζει κι αν χαθώ
ένα μόνο με μαραίνει
που μ’ αφήνεις μοναχό.
Σ’ αγαπώ σαν αμαρτία
σε μισώ σαν φυλακή.
Κόψε με αν θες στα τρία
στάλα αίμα δε θα βγει.
Τα βελούδινά σου χείλη
δε ματώσανε ποτές
είσαι η καύτρα στο καντήλι
που το λάδι μου το καις.
Στα μαλλιά σου κρέμασέ με
χτυποκάρδι και βρισιά
να μη βλέπω άλλα χείλη
να σου πίνουν τη δροσιά.
|  |
Tu t’assieds au petit balcon
Comme une fleur immortelle
Mais moi comme un petit rossignol
Je joue avec la mort.
Je m’en moque si je meurs
Je m’en fiche si je disparais
Une seule chose me fane
Que tu me laisses seul.
Je t’aime comme un pêché
Je te hais comme une prison
Déchire-moi en trois si tu veux
Il n’en sortira pas une goutte de sang
Tes lèvres veloutées
N’ont jamais saigné
Tu es la mèche de la veilleuse
Qui brûle mon huile
Accroche-moi à tes cheveux
Comme un battement de coeur et une insulte
Pour ne pas voir d’autres lèvres
Boire ta fraîcheur.
|
