 |
Στίχοι: Βασίλης Γιαννόπουλος
Μουσική: Αντώνης Βαρδής
Πρώτη εκτέλεση: Αντώνης Ρέμος
Χθες συνάντησα τυχαία ένα φίλο σου παλιό
και μου μίλησε για σένα που είχα χρόνια να σε δω
και περίμενα ν’ ακούσω πως στο βάθος
της καρδιά σου θα υπάρχω πάντα εγώ.
Πόσο λάθος είχα κάνει το κατάλαβα μετά
που με χτύπησε στην πλάτη και μου είπε φιλικά
«άκου φίλε μη σε νοιάζει,
τη ζωή της έχει φτιάξει τώρα πια!».
Και σταμάτησε για λίγο η καρδιά μου
σα να έχασα τον κόσμο ξαφνικά.
Δεν περίμενα ποτέ πως θα πονέσω
τόσο πολύ χρόνια μετά.
Και σταμάτησε για λίγο η καρδιά μου
χίλια έγινα κομμάτια τελικά.
Δε φαντάστηκα ποτέ πως θα το πάρω
τόσο πολύ προσωπικά, προσωπικά…
Ξέρω κάποτε σου είπα της αγάπης το γυαλί
έχει μέσα μου ραγίσει και σε πόνεσα πολύ.
Ξέρω είχες στο φινάλε το δικαίωμα
να φτιάξεις τη δική σου τη ζωή.
Κάτι λόγια που μου είπαν χθες το βράδυ φιλικά
σαν αντίλαλος γυρνάνε στο μυαλό μου τελικά
«άκου φίλε μη σε νοιάζει,
τη ζωή της έχει φτιάξει τώρα πια!».
Και σταμάτησε για λίγο η καρδιά μου
σα να έχασα τον κόσμο ξαφνικά.
Δεν περίμενα ποτέ πως θα πονέσω
τόσο πολύ χρόνια μετά.
Και σταμάτησε για λίγο η καρδιά μου
χίλια έγινα κομμάτια τελικά.
Δε φαντάστηκα ποτέ πως θα το πάρω
τόσο πολύ προσωπικά, προσωπικά…
|  |
Letras de Canciones: Vasilis Yiannopoulos
Música: Adonis Vardis
Primera representaci: Adonis Remos
Ayer, por casualidad, me encontré con un antiguo amigo tuyo
y me contó, pues de ti, hace tiempo que no sé nada
y espera oir que al fin y al cabo
siempre existiría en tu corazón
Todos mis errores, los entendí mas tarde
me dió una palmada en la espalda y me dijo así
«escucha amigo, no le des importancia
¡su vida está arreglada ya!».
Y sentí, que por un momento se paraba mi corazón
como si me fuese del mundo de repente.
Nunca supuse que me doliese tanto
tantos años después.
Y sentí, que por un momento se paraba mi corazón
me deshice en mil pedazos.
Nunca hubiese imaginado tomarlo
de forma tan personal, personal…
Sé que a veces te hablé de mis amores
cómo si tuvieras tu la culpa, te hacía daño.
Sé que al final tenías todo el derecho
de arreglar tu propia vida.
Algunas palabras que me dijeron anoche
resuenan en mi mente, al final...
«escucha amigo, no le des importancia
¡su vida está arreglada ya!».
Y sentí, que por un momento se paraba mi corazón
como si me fuese del mundo, de repente.
Nunca supuse que me doliese tanto
tantos años después.
Y sentí, que por un momento se paraba mi corazón
me deshice en mil pedazos.
Nunca hubiese imaginado tomarlo
de forma tan personal, personal…
| |
