| |
 | La mar es montaña. - 2370 Αναγνώσεις   | | | |   |  |
Στίχοι: Θοδωρής Γκόνης
Μουσική: Νίκος Ξυδάκης
Πρώτη εκτέλεση: Νίκος Ξυδάκης
Ποτέ μου εγώ τη θάλασσα στα μάτια δεν την είδα
μα ξέρω για τα πάθη της καλύτερα απ’ την ίδια
σε βράχους μέσα έζησα, σε βάτους και λαγκάδια
μα ξέρω για τα κύματα και του νερού τα χάδια,
τον Άγιο εσυνάντησα με το κουπί στην πλάτη
σε πέτρα πάνω μοναχό, πεζό και στρατηλάτη.
Άγιε μου και προφήτη μου τι σου’ χουν καμωμένα
άνοιχ’ τα φύλλα της καρδιάς και πες τα όλα σε μένα,
δίχτυ μου έπλεξε διπλό πάνω στα άλμπουρά της
με φώναξε για μια στιγμή και γέρασα κοντά της
κι από τα λόγια τα πικρά και τ’ αρμυρό της δάκρυ
εμαραθήκαν τα κλαριά κι η γης απ’ άκρη σ’ άκρη.
Μίλα σιγά προφήτη μου, ο Πάνας μη ξυπνήσει
και με τραγούδια και φωνές παράπονα αρχίσει,
μη δει πως σ’ άλλονε Θεό τώρα κερί ανάβω
μίλα σιγά προφήτη μου κι εγώ θα καταλάβω
μ’ ένα πανί ξεκίνησα Γαϊτα στα νερά της
μ’ ένα κουπί εβούλιαξα κι έφυγα μακριά της.
Άγιε μου και προφήτη μου πάρε ψωμί και γάλα
κι εγώ μ’ αυτά που μου `χεις πει αλλά και μ’ όλα τ’ άλλα
βουνό λέω τη θάλασσα με βράχους και χαράδρες
λύκοι τα μαύρα κύματα, τσακάλια και φονιάδες.
| |
Letras de Canciones: Thodoris Ykonis
Música: Nikos Xydakis
Primera representaci: Nikos Xydakis
Nunca miré la mar a los ojos
Pero conozco sus pasiones mejor que ella misma.
He vivido en peñascos, en zarzas y barrancos;
pero conozco las olas, y las caricias del agua.
Me encontré al santo con el remo al hombro,
sobre una peña, solitario, andariego, caminante.
-Santo y profeta mío, qué te han hecho?
Abre las hojas del corazón, y cuéntamelo todo.
- Ella me ha tejido red doble sobre sus mástiles.
Me llamó para un instante y he envejecido a su lado.
Y por las amargas palabras de ella y su lágrima salada
se marchitaron las ramas y la tierra de un extremo a otro.
-"Habla bajito, profeta mío, que Pan no se despierte,
y se ponga a quejarse con canciones y voces.
Que no vea que ahora enciendo velas a otro dios.
Habla bajito, profeta mío, que yo lo captaré.
- "Partí con una vela, barca en sus aguas.
Me hundí con un remo y he huido lejos de ella.
-Santo y profeta mío, toma pan y leche.
Y yo con eso que me has dicho, y todo lo demás,
llamo a la mar montaña, con peñascos y cárcavas;
lobos, a las negras olas, chacales y asesinos.
| | | | El santo de la canción es el profeta Elías, cuyas ermitas suelen hallarse en lugares elevados. La tradición cuenta que, cansado de la vida en el mar, marcha con un remo al hombro buscando para asentarse el sitio dónde no sepan reconocer qué lleva. También Ulises, para reconciliarse con Posidón tuvo que dedicarle un templo en el Epiro, donde un campesino creyó que el remo era un bieldo. |  Avellinou © 22-04-2009 @ 22:22 |
Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο
|
|
|
