 |
Στίχοι: Ελεάνα Βραχάλη
Μουσική: Μιχάλης Χατζηγιάννης
Πρώτη εκτέλεση: Μιχάλης Χατζηγιάννης
Αγκαλιά να με πάρεις θάλασσά μου εσύ
τη μπορώ την αρμύρα και ας είμαι πληγή.
Γίνε δρόμος και μοίρα θάλασσά μου και πες
τι σημαίνουν οι λέξεις αλλά κι οι σιωπές.
Αν με ζητήσει κανείς
δεν υπάρχω εγώ γίναμε ένα να πεις.
Μέσα σου χάθηκα πια
απ’ το λίγο που ζω ας πνιγώ στα βαθιά.
Αν με ζητήσει κανείς
θάλασσα σώσε με κάτι να βρεις να τους πεις.
Μέσα στα κύματά σου να με κρύβεις εδώ
από ψέμα κι ανθρώπους πλημμυρίζω καημό.
Αν με ζητήσει κανείς
δεν υπάρχω εγώ γίναμε ένα να πεις.
Μέσα σου χάθηκα πια
απ’ το λίγο που ζω ας πνιγώ στα βαθιά.
Αν με ζητήσει κανείς
θάλασσα σώσε με κάτι να βρεις να τους πεις.
|  |
Text: Eleana Vrahali
Musik: Mihalis Hatziyiannis
Uraufführung: Mihalis Hatziyiannis
Umarme mich mein Meer
ich ertrage das salzige auch wenn ich eine Wunde bin.
Werde Weg und Schicksal mein Meer und sag
was Wörter und die Stille bedeuten
Wenn jemand nach mir verlangt
mich gibt es nicht mehr, sag wir sind eins geworden.
In dir habe ich mich verloren
von dem wenig was ich lebe will ich im Tiefen ertrinken.
Wenn jemand nach mir verlangt
Meer, rette mich, finde ihnen etwas zu sagen.
Versteck mich hier in deinen Wellen
von Lügen und Menschen überflutet es mich in Leid.
Wenn jemand nach mir verlangt
mich gibt es nicht mehr, sag wir sind eins geworden.
In dir habe ich mich verloren
von dem wenig was ich lebe will ich im Tiefen ertrinken.
Wenn jemand nach mir verlangt
Meer, rette mich, finde ihnen etwas zu sagen.
| |
