 |
Στίχοι: Θάνος Ανεστόπουλος
Μουσική: Διάφανα Κρίνα
Πρώτη εκτέλεση: Διάφανα Κρίνα
Μεσ’ στα χαλάσματα σε στοίχειωσε η μιλιά μου
μα η ματιά μου παραμένει ζωντανή.
Δε θέλω να `μαι ναυαγός στα ψέματά μου
και η ζωή μου να φαντάζει υπερβολή.
Θέλω να `ρθώ και να σε βρω γυμνό να στέκεις,
να μου μιλάς μ’ αυτή τη γλώσσα τη στεγνή.
Από τις πρώτες τις σιωπές μου να απέχεις
και η ζωή μου να φαντάζει πιο αγνή.
Κερί που σβήνει και ανάβει μοναχό του,
στάχυ που ανθίζει και μαδάει στα σιωπηλά.
Δε διάλεξα όνειρο να τρέμω στον αχό του
και η ζωή να με κοιτάει απ’τα ψηλά.
Πήρα ένα τρένο με καθρέφτες αγκαλιά μου,
αυτό να τρέχει κι εγώ να σπάω τα είδωλά μου.
Δε θέλω να `μαι ναυαγός στα ψέματά μου
και η ζωή του όπως παλιά, ζωή δικιά μου.
|  |
Lyrics: Thanos Anestopoulos
Music: Diafana Krina
First version: Diafana Krina
In the ruins my speech haunted you
But my sight is staying alive
I don't wanna be a castaway in my lies
And neither my life to seem an excess.
I wanna come to see you standing naked
To talk to me with this dried tongue
To distance yourself from my first silence
And my life seeming more pure.
A candle that goes out and flares by itself
A wheat that blooms and decays silently
I didn't choose a Dream under which I'll tremble
And life staring at me from up above.
I took a train with mirrors in my arms
As it's running I'm breaking my reflections
I don't wanna be a castaway in my lies
And his life like before, my life.
| |
