 |
Στίχοι: Motivo 4
Μουσική: Motivo 4
Πρώτη εκτέλεση: Motivo 4
Σ’ ένα δρόμο με λεύκες, στη σκιά
της σελήνης,
κάθε βράδυ πικρίζουν τα φιλιά
που μου δίνεις.
Σε μια θήκη φυλάω της ζωής τα κομμάτια,
των ανθρώπων τις τύχες και του χρόνου
τα μάτια.
Θυμάμαι, τις κραυγές του αιώνα.
Θυμάμαι, στην καρδιά του κυκλώνα.
Θυμάμαι, μεσ’ απ’ άλλες ζωές.
Θυμάμαι, και του αύριο το χτες
Θυμάμαι, των αγγέλων ευχές.
Θυμάμαι, της μαμάς συμβουλές.
Θυμάμαι, μεσ’ απ’ άλλες ζωές.
Θυμάμαι, και του αύριο το χτες.
Θυμάμαι ...
Κουρασμένη σιγή σαν ταξίδι στ’ αστέρια,
σαν θανάτου πνοή στης ευθύνης τα χέρια.
Είμαι τόσο μικρή κι ας έχω σημάδι,
του Θεού ενοχή του ανθρώπου σκοτάδι.
Θυμάμαι ...
Το ποτήρι γεμίζει με κρασί και με στάχτη,
σκίζω άρθρα του Φρόιντ και πηδάω
το φράχτη.
Νευρικά περιμένω σ’ αποβάθρες να φύγω,
μεσ’ τ’ αμπάρια του νου επιβάτης για λίγο.
|  |
Lyrics: Motivo 4
Music: Motivo 4
First version: Motivo 4
On an elm road ,under the shadow
of the moon,
everynight the kisses you give me
make me bitter.
I'm keeping pieces of life in a case,
the fates of people and the
eyes of time.
I remember, the cries of the century.
I remember, in the heart of the storm.
I remember, through other lives.
I remember, even the yesterday of tomorrow
I remember, blessings of angels.
I remember, mommy's advice.
I remember, through other lives.
I remember, even the yesterday of tomorrow.
I remember...
Tired quietude like a trip to the stars,
like deadly breath on the hands of responsibility.
I'm so small yet still I'm scarred
with Divine guilt and with darkness of man.
I remember...
The glass is filling up with wine and ashes,
i'm tearing off Freud's essays and jumping
the fence.
Anxiously on docks i'm waiting to depart,
a short-time passenger in the cellars of mind.
| |
