 |
Στίχοι: Μάνος Ελευθερίου
Μουσική: Σταύρος Σιόλας
Πρώτη εκτέλεση: Αλκίνοος Ιωαννίδης
Σε άδειο θέατρο χωρίς τους θεατές
μέσα στη νύχτα σαν καράβι ταξιδεύεις
βρίσκεις λιμάνια που βουλιάξανε στο χθες
και να βρεθείς ξανά στο χάος κινδυνεύεις
Παλιές αγάπες αγιασμένες και μικρές
κι άλλες που μείνανε στον κόσμο κολασμένες
σαν καραμέλες μες στο στόμα μας πικρές
μας ταξιδεύουν κάθε βράδυ στοιχειωμένες
Κάτι αγάπες αγιασμένες και μικρές
Παλιές αγάπες
Είχα μι’ αγάπη τ’ όνειρό μου ν’ ακουμπώ
κι έγινε θέατρο κι αυτό πυρπολημένο
δεν έχει πόρτα μήτε είσοδο να μπω
μονάχα ένα θεατή και μεθυσμένο
|  |
Text: Manos Eleftheriou
Musik: Stavros Siolas
Uraufführung: Alkinoos Ioannidis
In einem leeren Theater ohne die Zuschauer
reist du umher mitten in der Nacht wie ein Schiff
du suchst Häfen, die im Gestern untergegangen sind
und läufst Gefahr dich erneut im Chaos wiederzufinden
Alte Lieben, geweihte und kleine
und andere die verdammt in der Welt verblieben sind
wie bittere Bonbons in unserem Mund
suchen sie uns jeden Abend heim
Irgendwelche Lieben, geweiht und klein
Alte Lieben
Ich hatte eine Liebe, auf der ich meinen Traum stützen konnte
und daraus wurde ein in Brand gesetztes Theater
es hatte weder Tür noch Eingang für mich
nur einen Zuschauer, und der war betrunken
| |
