 |
Στίχοι: Μανώλης Αναγνωστάκης
Μουσική: Μίκης Θεοδωράκης
Πρώτη εκτέλεση: Μαργαρίτα Ζορμπαλά
Άλλες ερμηνείες:
Μαρία Ζώη
Δήμητρα Γαλάνη
Γιώργος Νταλάρας
Αλέξια
Μανώλης Μητσιάς
Μαρία Φαραντούρη
Δρόμοι παλιοί που αγάπησα και μίσησα ατέλειωτα
κάτω απ’ τους ίσκιους των σπιτιών να περπατώ
νύχτες των γυρισμών αναπότρεπτες κι η πόλη νεκρή
Την ασήμαντη παρουσία μου βρίσκω σε κάθε γωνιά
κάμε να σ’ ανταμώσω κάποτε φάσμα χαμένο του πόθου μου κι εγώ
Ξεχασμένος κι ατίθασος να περπατώ
κρατώντας μια σπίθα τρεμόσβηστη στις υγρές μου παλάμες
Και προχωρούσα μέσα στη νύχτα χωρίς να γνωρίζω κανένα
κι ούτε κανένας κι ούτε κανένας με γνώριζε με γνώριζε
|  |
Text: Manolis Anaynostakis
Musik: Mikis Theodorakis
Uraufführung: Maryarita Zorbala
Weitere Aufführungen:
Maria Zoi
Dimitra Yalani
Yioryos Dalaras
Alexia
Manolis Mitsias
Maria Faradouri
Alte Wege, die ich unendlich geliebt und gehaßt habe
will ich gehen im Schatten der Häuser
Nächte der Rückkehr unvermeidbar und die Stadt - tot
An jeder Ecke finde ich meine unbedeutende Anwesenheit wieder
und auch ich will dir irgendwie begegnen, verlorenes Fantasma meines Verlangens
Vergessen und widerspenstig will ich sie entlanggehen
und halte einen flackernden Funken in meiner feuchten hohlen Hand
Und ich ging weiter, mitten in der Nacht, ohne jemanden zu kennen
und ebenso erkannte mich niemand, erkannte mich niemand
| |
