 |
Στίχοι: Σωκράτης Μάλαμας
Μουσική: Σωκράτης Μάλαμας
Πρώτη εκτέλεση: Σωκράτης Μάλαμας
Άλλες ερμηνείες:
Σοφία Παπάζογλου
Φέρνει η νύχτα το πρωί
κι ο ήλιος πάει να φανεί
ήμουν μικρός και ξέχασα
γλυκό πουλί μου σε έχασα
Kλείνει τα δίχτυα του το φως
κι όποιος κοιμάται μοναχός
κάνει πως δεν τον νοιάζει
μ’ όνειρο η μέρα μοιάζει.
Tα φτερά μου ανοίγω στον αέρα
ότι απομένει απ’ τη ζωή είναι μια μέρα
είν’ ένας κήπος με λουλούδια και με φίδια
δυό χελιδόνια που γυρνάν ξανά στα ίδια
Bλέπω τις μέρες να περνούν
και μες στα μάτια με κοιτούν
σπίθες παλιές που ξέχασα
γλυκό πουλί μου σε έχασα
Kλείνει τα δίχτυα του το φως
κι όποιος κοιμάται μοναχός
κάνει πως δεν τον νοιάζει
μ’ όνειρο η μέρα μοιάζει.
Tα φτερά μου ανοίγω στον αέρα
ότι απομένει απ’ τη ζωή είναι μια μέρα
είν’ ένας κήπος με λουλούδια και με φίδια
δυό χελιδόνια που γυρνάν ξανά στα ίδια
|  |
Lyrics: Sokratis Malamas
Mузика: Sokratis Malamas
Първото изпълнение: Sokratis Malamas
Други изпълнения:
Sofia Papazoylou
Нощта води утрото
и се показва слънцето.
Бях малък и забравих.
Загубих те, мое нежно птиченце.
Прибира мрежите си светлината
и този, който сам заспива,
на безразличен се преструва.
Денят на сън прилича.
Крилата си във вятъра разтварям.
От живота само ден остава.
Градина е с цветя и змии.
Две лястовици, които връщат се в гнездото.
Край мене преминават дните
и гледат ме в очите.
Изгаснали искри, които съм забравил.
Загубих те, мое нежно птиченце.
Прибира мрежите си светлината
и този, който сам заспива,
на безразличен се преструва.
Денят на сън прилича.
Крилата си във вятъра разтварям.
От живота само ден остава.
Градина е с цветя и змии.
Две лястовици, които връщат се в гнездото.
| |
