 |
Στίχοι: Μάνος Ελευθερίου
Μουσική: Μίκης Θεοδωράκης
Πρώτη εκτέλεση: Πέτρος Γαϊτάνος
Μες το κελί μου μια φορά
έφτιαχνα χρόνια δυο φτερά
να βγω απ’ τη φυλακή μου.
Μα μια αόρατη φωνή
μου’ λεγε βράδυ και πρωί
το λάθος της ζωής μου.
Σε ποια πατρίδα θες να πας
και σε ποιο κόσμο να πετάς
και σε ποια κοινωνία.
Που είν’ όλοι σάπιοι και πονούν
κι έχουν δυο τρεις που κυβερνούν
μες απ’ τα καφενεία.
Στης φυλακής μου την αυλή
άρχισε χτες ένα πουλί
χρυσή φωλιά να χτίζει.
Και του’ πα, δώσ’ μου φιλικά
τα δυο φτερά σου δανεικά
και το είδα να δακρύζει.
|  |
Text: Manos Eleftheriou
Musik: Mikis Theodorakis
Uraufführung: Petros Yaitanos
In meiner Zelle habe ich mir dereinst
jahrelang zwei Flügel angefertigt
um aus meinem Gefängnis zu fliehen.
Aber eine unsichtbare Stimme
redete mir morgens und abends ein
der Fehler meines Lebens.
In welches Vaterland willst du gehen
und in welche Welt willst du fliegen
und in welche Gesellschaft.
Dass alle morsch sind und Schmerzen bereiten
und zwei - drei haben, die regieren
mitten aus den Kaffeehäusern.
In meinem Gefängnishof
begann gestern ein Vogel
ein goldenes Nest zu bauen.
Und ich sagte ihm, gib mir freundlicherweise
deine beiden Flügel leihweise
und ich sah, dass er weinte.
| |
