 |
Στίχοι: Δημήτρης Χατζηδιάκος
Μουσική: Δημήτρης Χατζηδιάκος
Πρώτη εκτέλεση: Χαρούλα Αλεξίου
Γράμμα σου στέλνω θείε μου
που `σαι στη Νέα Υόρκη,
κι ίσως με πάρεις προς τα `κει
να νοικοκυρευτώ,
ν’ αλλάξουνε τα όνειρα,
να φτιάξουνε οι στόχοι
και να χαράξω μια γραμμή
να την ακολουθώ.
Πόσο λυπάμαι μ’ αυτά που σου γράφω,
μακάρι να ήταν τα πράγματα αλλιώς.
Κρέμασα το πτυχίο μου σε κάδρο στο σαλόνι
και κουβαλάω ντενεκέ σε μια οικοδομή,
ακούω στο ραδιόφωνο και ο καημός φουντώνει
του Στέλιου τα παράπονα ετούτη τη στιγμή.
Πόσο λυπάμαι μ’ αυτά που σου γράφω,
μακάρι να ήταν τα πράγματα αλλιώς.
Τέλειωσα μαθηματικά, κοντεύουν τρία χρόνια
και με ακρίβεια μετρώ το κάθε τι κακό,
δυο ώρες θέλεις, θείε μου, Αιγάλεω Ομόνοια
και ασφυκτικά αισθάνεσαι μέσα στο αστικό.
Πόσο λυπάμαι μ’ αυτά που σου γράφω,
μακάρι να ήταν τα πράγματα αλλιώς.
|  |
Letra: Dimitris Hatzidiakos
Música: Dimitris Hatzidiakos
Desempenho primeiro: Haroula Alexiou
cartas envio ao meu tio
que está em New York
e talvez surpreenda
e arranjei
mudemos os sonhos,
construirei os objetivos
e gravo uma carta
a seguir.
Como lamento isso que você escreve,
Desejo, as coisas de outra maneira. (÷2)
Quadro de diploma suspenso no meu salão
e envio em um edifício
escuto no rádio o lamento
difpicil
as queixas de Stelios neste momento.
Como lamento isso que você escreve,
Desejo, as coisas de outra maneira. (÷2)
Termina a matematica, que custou três
anos
e exatamente meço cada mal,
duas horas, meu tio, Aigelao, o nome
e você se sente dentro do urbano
Como lamento isso que você escreve,
Desejo, as coisas de outra maneira. (÷2)
| |
