 |
Στίχοι: Αντώνης Ανδρικάκης
Μουσική: Χάρης Βαρθακούρης
Πρώτη εκτέλεση: Χάρης Βαρθακούρης
Μόνος μου χαζεύω στο παράθυρο
πως αναβοσβήνουν τόσα φώτα
χάθηκε το βλέμμα μου στο άπειρο
χάθηκες χτυπώντας μου την πόρτα
Έκλεισες τη νύχτα στο δωμάτιο
Κι έγινα σκιά πάνω στον τοίχο
Κι ένα τραγουδάκι απ’ το ράδιο
κλείνει τη ζωή μου σ’ ένα στίχο
Αδέσποτες οι νύχτες σαν σκυλιά
Γυρίζουνε στα χρόνια τα παλιά
Και ψάχνουν μια χαμένη αγκαλιά
να βρουν για να κρυφτούνε
Αδέσποτες οι νύχτες που περνώ
Το ξέρω δεν ξεχνάς και δεν ξεχνώ
Δυο άστρα σε χαμένο ουρανό
ποια νύχτα θα βρεθούμε
Σου ’στελνα τις νύχτες τόσα σήματα
Τώρα πια δεν έχουν σημασία
Σ’ άρεσαν τα λόγια και τα σχήματα
Μα ποτέ δεν μπήκες στην ουσία
Γυάλινη αγάπη και μου έσπασε
Ψάχνω να μαζέψω τα κομμάτια
Πάλιωσε η κουβέρτα και δεν έφτασε
Για να σκεπαστώ μέχρι τα μάτια
|  |
Letra: Adonis Andrikakis
Música: Haris Varthakouris
Desempenho primeiro: Haris Varthakouris
Só de boca aberta, na janela
Como piscam muitas luzes
perco a minha vista infinita
perco as batidas na minha porta
Fechaste a noite no quarto
e tornou sombra sobre as paredes
e uma música no rádio
fecha a minha vida em uma parede
sem dono, as noites como cães
volto no tempo antigo
e busco um abraço perdido
e para esconder
sem domo as noites que passam
Sei não esqueces e eu não esqueço
Dois astros em perdido céu
e qual noite nos encontraremos
no destino das noites tão marcadas
agora mais não tenho marcas
se agradam as palavras e as figuras
mas nunca um sinal entenderei
Vidro e amor e meu quebrar
busco juntar pedaços
a mais cobrir e não atingir
para cobrir até os olhos.
| |
