 |
Στίχοι: Σώτια Τσώτου
Μουσική: Σταύρος Κουγιουμτζής
Πρώτη εκτέλεση: Γιώργος Νταλάρας
Άσε με στο μεθοκόπι έτσι ειν’ οι ανθρώποι
τόσο αμαρτωλοί κι ωραίοι τόσο άνθρωποι
όσα λάθη κι αν μου βρούνε θα συγχωρεθούνε
μα για σένα τι θα πούνε την απάνθρωπη
Νύχτωσε και ξεπαγιάζω στα σκαλιά πλαγιάζω
μ’ είδανε τα νυχτοπούλια και βουρκώσανε
αν πεθάνω τι θα κάνεις να ξαναζεστάνεις
τα χλωμά σβηστά μου χείλια που παγώσανε
Άσε με στο μεθοκόπι έτσι ειν’ οι ανθρώποι
τόσο αμαρτωλοί κι ωραίοι τόσο άνθρωποι
δε σου μάθανε ακόμη τι θα πει συγγνώμη
σαν γυαλί κόβει η ματιά σου η απάνθρωπη
|  |
Lyrics: Sotia Tsotou
Music: Stavros Kouyioumtzis
First version: Yioryos Dalaras
Leave me in my drunkenness, that's the way people are,
such sinners, so beautiful, so human.
All the faults they find in me will be forgiven,
but about you, what will they say, you cruel woman.
Night falls and I'm freezing, on the stairs I put myself to bed,
the night birds, seeing me, got tears in their eyes.
If I die, what will you do to bring new warmth
to my pale dead lips that have frozen?
Leave me in my drunkenness, that's the way people are,
such sinners, so beautiful, so human.
They have not taught you yet what this means: "sorry".
The look in your eye cuts like a glass edge - that cruel look.
| |
