 |
Στίχοι: Μάνος Ελευθερίου
Μουσική: Σταύρος Σιόλας
Πρώτη εκτέλεση: Αλκίνοος Ιωαννίδης
Σε άδειο θέατρο χωρίς τους θεατές
μέσα στη νύχτα σαν καράβι ταξιδεύεις
βρίσκεις λιμάνια που βουλιάξανε στο χθες
και να βρεθείς ξανά στο χάος κινδυνεύεις
Παλιές αγάπες αγιασμένες και μικρές
κι άλλες που μείνανε στον κόσμο κολασμένες
σαν καραμέλες μες στο στόμα μας πικρές
μας ταξιδεύουν κάθε βράδυ στοιχειωμένες
Κάτι αγάπες αγιασμένες και μικρές
Παλιές αγάπες
Είχα μι’ αγάπη τ’ όνειρό μου ν’ ακουμπώ
κι έγινε θέατρο κι αυτό πυρπολημένο
δεν έχει πόρτα μήτε είσοδο να μπω
μονάχα ένα θεατή και μεθυσμένο
|  |
Letra: Manos Eleftheriou
Música: Stavros Siolas
Desempenho primeiro: Alkinoos Ioannidis
Em um vazio teatro sem expectadores
dentro a noite como navio que viaja
buscas porto onde desembarga no ontem
e corre novamente ao caos
Velhos amores santificados e amargos
e outros que ficam no mundo feridos
como caramelos dentro da boca, amargos
mas viajam em cada noite escura
Alguns amores santificados e amargos
velhos amores
Tinha um amor o meu sonho
e se torna um teatro esse incêndio
não tem porta e nem saída só um expecatador bêbado
| |
