 |
Στίχοι: Λίνα Νικολακοπούλου
Μουσική: Παραδοσιακό
Πρώτη εκτέλεση: Άλκηστις Πρωτοψάλτη
Μου `πε, μάνα, θα `ρχεται
και πέρασαν τα βράδια
Δέντρα φύλλα να `χετε
να παίρνει ο αγέρας χάδια.
Τρένο που τρέχεις γρήγορο
απ’ τον καπνό σου κέρνα
και μ’ ένα μαύρο σίδερο
τα σωθικά μου πέρνα.
Μαύρο χιόνι χιόνισε
και πείνασαν οι πόνοι
βγες καρδιά κανόνισε
να χτυπηθούμε μόνοι.
Μ’ ένα τρένο γρήγορο
την αγάπη μου έχασα
κόσμε του Άδη σύνορο
να θυμάμαι ξέχασα.
Κλείσε πόρτα κλείδωσε
κι ο Θεός ν’ ακούει
μια καρδιά που πλήγωσε
κι άλλον υπακούει.
Μ’ ένα μαύρο σύννεφο
το φεγγάρι μου έχασα
κόσμε του Άδη σύνορο
να θυμάμαι ξέχασα.
Λουλουδάκι μου άγριο
και χρυσό πουκάμισο
πώς θα πέσουμε αύριο
στου καημού την άβυσσο
Μ’ ένα μαύρο σίδερο
τον καθρέφτη μου έσπασα
κόσμε του Άδη σύνορο
να θυμάμαι ξέχασα.
|  |
Letras de Canciones: Lina Nikolakopoulou
Música: Paradosiako
Primera representaci: Alkistis Protopsalti
Me dijo, madre, que vendrá
y las noches pasaron
Árboles tened hojas
para que el viento reciba caricias
Tren que corres rápidamente
trata de su humor
y penetre mis tripas
con hierro negro
Nevó nieve negra
y los duelos tenían hambre
salga mi corazón y regla
para que nos luchemos solos
Con un tren rápido
perdí mi amor
mundo, frontera de Hades
olvidé para recordar
Cierra la puerta con llave
y para que el Dios escuche
un corazón que hirió
obedece un otro
Con una nube negra
perdí mi luna
mundo, frontera de Hades
olvidé para recordar
Mi florecita salvaje
y camisa dorada
cómo caeremos mañana
en el abismo del dolor
Con un hierro negro
rompió mi espejo
mundo, frontera de Hades
olvidé para recordar
| |
