 |
Στίχοι: Ρίτα Παππά
Μουσική: Πάνος Κατσιμίχας & Χάρης Κατσιμίχας
Πρώτη εκτέλεση: Πάνος Κατσιμίχας & Χάρης Κατσιμίχας
Άλλες ερμηνείες:
Αλκίνοος Ιωαννίδης
Τους ήλιους δεν εμέτρησες
που σε ζητήσαν τόσα χρόνια.
Πού `σαι γυναίκα
με τα γαλάζια τσίνορα;
Σ’ έκρυψε στο φουστάνι της
η μαραμένη κοπέλα
πέντε χειμώνες σ’ έθαψαν
σε χιόνι λασπερό.
Μεγάλη νυχτερίδα τρέφεται
απ’ τη νιότη σου
γι’ αυτό νωρίς βραδιάζει
πριν χορτάσεις.
Το μεσημέρι καίει
στα ψηλά τα δώματα,
το κύμα του ξανθό
λούζει τους δρόμους.
Πεθαίνεις με τους ποιητές
κάθε ηλιοβασίλεμα.
Τα χέρια σου μυρίζουν
απ’ τα μαλλιά τους.
Χτυπάει η καμπάνα
που δεν πιστεύεις πια.
Σε ξένη αυλή συνομιλείς
με το φεγγάρι.
Σου `φερε ο Μυλόζ
φέτος την άνοιξη.
Την πείνα σου ποιος άλλος
μπορούσε να νοιαστεί;
Φουρτούνιασε τη γειτονιά
το φιλντισένιο αμάξι του.
Γίνου όμορφη, γίνου όμορφη,
στα περιβόλια θα σε δείξει.
Έχεις ένα χαμόγελο
από μαργαριτάρια,
ψαράδες Σικελοί
στο ταίριαξαν να το φοράς.
Ψάξε και βρες το
πριν σε κλείσει η νύχτα
σ’ ένα υπόγειο βαθύτερο
από τούτο.
|  |
Lyrics: Rita Pappa
Mузика: Panos Katsimihas & Haris Katsimihas
Първото изпълнение: Panos Katsimihas & Haris Katsimihas
Други изпълнения:
Alkinoos Ioannidis
Не си брояла слънцетата,
коите те са търсили толкова години.
Къде си, жена
със светлосините мигли?
Вехнатата девойка
те е покрила в роклята си.
Пет жими те са погребали
в кален сняг.
Един голям прилеп
се храни от твоята младост,
затова се мръква
преди да наситиш.
Обедът изгаря
във високите помещения,
русата му вълна
къпи улиците.
Умираш с поетите
всяк залез слънце.
Ръцете ти миришат
от косите им.
Звъни камбаната,
на коята не вярваш вече.
В чужд двор разговаряш
с луната.
Тази година, Милоз
ти носи пролетта.
Кой друг би могъл
да се грижи за твоя глад?
Бурно беше съседството
от слоновокостената му кола.
Ставай красива, ставай красива!
Ще те покаже в градините.
Имаш една усмивка
от бисери.
Рибари от Сицилия
ти я са нагласили за да я носиш.
Търси я и намери я
преди нощта да те заключи
в едно подземие по-дълбоко
от него.
| |
