 |
Στίχοι: Λίνα Νικολακοπούλου
Μουσική: Θάνος Μικρούτσικος
Πρώτη εκτέλεση: Χαρούλα Αλεξίου
Πήρα εκατό φορές
για να μάθω αν ζεις
μου απάντησε που λες τηλεφωνητής.
Πήρα να σου πω φιλιά
με το φως σβηστό.
Ευτυχώς που είν’ η δουλειά
και θα ξεχαστώ.
Κι όχι δεσμοί, χωρισμοί, της ζωής πειρασμοί
κι όχι τίποτα πια.
την αφορμή στο κορμί στη γραμμή
που κοιτάνε καχύποπτα πια.
να βασανίζομαι το σώμα σου να βρω
κι εσύ να παίζεις το χαμένο θησαυρό
Και γύρω η νύχτα μια νύχτα σαν νύχτα να πέφτει
και να `ναι πρωί.
κι η απουσία στα δίχτυα με δίχτυα να ψάχνει
να βρει το γιατί.
να βασανίζομαι το σώμα σου να βρω
κι εσύ να παίζεις το χαμένο θησαυρό
και γύρω η νύχτα μια νύχτα σαν νύχτα να πέφτει
και να `ναι πρωί.
Σ’ ένα κόκκινο χαρτί
μ’ ενα μπλε στιλό
μου `χες γράψει πώς και τι
και τον αριθμό.
Και μιλούσαμ’ ως αργά
δε σ’ αφήνω, δεν
κι όπως σ’ έχανε η καρδιά
πήρε το μηδέν.
|  |
Tекст: Lina Nikolakopoulou
Mузика: Thanos Mikroutsikos
Прва представа: Haroula Alexiou
Сто пута сам звао,
Да видим да ли си добро,
Јављала се твоја телефонска секретарица.
Звао сам те да ти пошаљем пољубце,
При угашеном светлу.
Срећом да имам посла,
Па ћу да заборавим.
Нећу везе, раскиде, животна искушења,
Ништа више нећу.
Повод особи на линији,
Коју већ гледају подозриво.
Да се мучим да те нађем,
А ти да глумиш тражено благо.
Целе ноћи, а ноћ као ноћ пада,
Да буде јутро,
И недоступност на (телефонској) мрежи са мрежама да тражи,
да нађе зашто.
Да се мучим да те нађем,
А ти да глумиш тражено благо.
Целе ноћи, а ноћ као ноћ пада,
Да буде јутро.
На црвеном папиру,
Плавом оловком,
Написала си како и шта,
И број.
И причали смо до касно,
Не остављам те, не,
И када те је срце изгубило (на вези),
Окренуло је нулу.
| |
