 |
Στίχοι: Μανώλης Αναγνωστάκης
Μουσική: Μίκης Θεοδωράκης
Πρώτη εκτέλεση: Μαργαρίτα Ζορμπαλά
Όταν μιαν άνοιξη χαμογελάσει
θα ντυθείς μια καινούργια φορεσιά
και θα `ρθεις να σφίξεις τα χέρια μου
παλιέ μου φίλε
Κι ίσως κανείς δε σε προσμένει να γυρίσεις
μα εγώ νιώθω τους χτύπους της καρδιάς σου
κι ένα άνθος φυτρωμένο στην ώριμη, πικραμένη σου μνήμη
Κάποιο τρένο, τη νύχτα, σφυρίζοντας,
ή ένα πλοίο, μακρινό κι απροσδόκητο
θα σε φέρει μαζί με τη νιότη μας
και τα όνειρά μας
Κι ίσως τίποτα, αλήθεια, δεν ξέχασες
μα ο γυρισμός πάντα αξίζει περισσότερο
από κάθε μου αγάπη κι αγάπη σου
παλιέ μου φίλε
|  |
Lyrics: Manolis Anaynostakis
Music: Mikis Theodorakis
First version: Maryarita Zorbala
When a spring smiles
you will wear new clothes
and you'll come to shake my hands
my old friend
And perhaps no-one will be expecting you back
but I feel the beatings of your heart
and a flower grown on your aged, bitter memory
Some train, at night, whistling,
or a ship, from far away and unexpected
will bring you together with our youth
and our dreams
And perhaps you really forgot nothing
but the return is always worth more
than any of my loves or yours
my old friend
| |
