 |
Στίχοι: Νίκος Μωραΐτης
Μουσική: Γιάννης Κότσιρας
Πρώτη εκτέλεση: Γιάννης Κότσιρας
Ήμασταν ακίνητα και αμίλητα αγάλματα,
ήμασταν αγέλαστα, χάνει όποιος γελά.
Γέλασες και κέρδισα κι έτσι μες στα χείλη σου έζησα,
γέλαγες και κέρδιζα, σ’ έχασα μετά…
Κι αν μεγάλωσα κι αν με τη ζωή μου μάλωσα
αν ερχόσουνα, μες στα δυο σου μάτια θ’ άλλαζα
θα γινόμουνα και πάλι παιδί, και πάλι παιδί.
Ήμασταν ακίνητοι απ’ το χρόνο ασυγκίνητοι,
ήμασταν αμίλητοι, χάσαμε κι οι δυο…
Κι αν μεγάλωσα κι αν με τη ζωή μου μάλωσα
αν ερχόσουνα, μες στα δυο σου μάτια θ’ άλλαζα
θα γινόμουνα και πάλι παιδί, και πάλι παιδί, και πάλι παιδί.
Κι αν μεγάλωσα κι αν με τη ζωή μου μάλωσα
αν ερχόσουνα, μες στα δυο σου μάτια θ’ άλλαζα
θα γινόμουνα και πάλι παιδί…
Κι αν μεγάλωσα κι αν με τη ζωή μου μάλωσα
αν ερχόσουνα, μες στα δυο σου μάτια θ’ άλλαζα
θα γινόμουνα και πάλι παιδί, και πάλι παιδί, και πάλι παιδί.
|  |
Letra: Nikos Moraitis
Música: Yiannis Kotsiras
Desempenho primeiro: Yiannis Kotsiras
Éramos duas estátuas imóveis, silenciosas
estávamos tristes, a fazer alguém rir ,
Sorrisos e ganhos e assim dentro de seus lábios
sorrias e ganhavas e te perdia depois…
E assim envelhecia e assim a minha vida litigava
se você viesse dentro de seus olhos poderia mudar.
Iria me tornar novamente, novamente uma criança
Éramos imobilizados pelo tempo
éramos invencíveis, e tudo nós dois perdemos.
E se envelhecia e se a minha vida litigava
se você vencesse dentro de seus dois olhos mudariam
a me tornar novamente uma criança
E se envelhecia e se a minha vida litigava
se você vencesse dentro de seus dois olhos mudariam
a me tornar novamente uma criança
E se envelhecia e se a minha vida litigava
se você vencesse dentro de seus dois olhos mudariam
a me tornar novamente uma criança
| |
