 |
Στίχοι: Κωνσταντίνος Καβάφης
Μουσική: Αμελοποίητα
Πρώτη εκτέλεση:
Δεν ανησύχησεν ο Νέρων όταν άκουσε
του Δελφικού Μαντείου τον χρησμό.
"Τα εβδομήντα τρία χρόνια να φοβάται."
Είχε καιρόν ακόμη να χαρεί.
Τριάντα χρονώ είναι. Πολύ αρκετή
είν’ η διορία που ο θεός τον δίδει
για να φροντίσει για τους μέλλοντας κινδύνους.
Τώρα στην Pώμη θα επιστρέψει κουρασμένος λίγο,
αλλά εξαίσια κουρασμένος από το ταξίδι αυτό,
που ήταν όλο μέρες απολαύσεως —
στα θέατρα, στους κήπους, στα γυμνάσια ...
Των πόλεων της Aχαΐας εσπέρες ...
A των γυμνών σωμάτων η ηδονή προ πάντων ...
Aυτά ο Νέρων. Και στην Ισπανία ο Γάλβας
κρυφά το στράτευμά του συναθροίζει και το ασκεί,
ο γέροντας ο εβδομήντα τριώ χρονώ.
|  |
Lyrics: Konstadinos Kavafis
Musica: Amelopoiita
Prima esecuzione:
Non si turbò Nerone quando udì
il responso dell'oracolo di Delfi.
"Che tema i settantatré anni".
Ancora aveva tempo per gioire.
Trent'anni aveva. Più che bastante
è il termine che fissa il dio
per occuparsi dei pericoli futuri.
Adesso ritornerà un po' stanco a Roma,
meravigliosamente stanco di questo viaggio,
che è stato tutto di giorni di piacere -
nei teatri, negli orti, nei ginnasi...
Serate delle città d'Acaia...
Ah, soprattutto il piacere dei corpi nudi...
Così Nerone. Ed in Ispagna Galba
aduna e addestra in segreto la spedizione,
quel vecchio di anni settantatré.
| |
