 |
Στίχοι: Λίνα Νικολακοπούλου
Μουσική: Σταμάτης Κραουνάκης
Πρώτη εκτέλεση: Δήμητρα Γαλάνη
Αφού βρέχει και χιονίζει έξω
έλα να σε παίξω
για να κάνει ένας δεσμός ανταύγεια
φέρτε του σκοτάδια
Κι αν σου πω πως σαν αγάπη μοιάζεις
πες μου που με βάζεις
μόνο μ’ αίσθηση κενού
καινούργια γράφονται τραγούδια
Κανονικά, τυραννικά
γι’ αυτούς που καίνε τη ζωή μοναδικά
κανονικά κι ανήσυχα
γι’ αυτούς που φεύγουν ήσυχα
και λογικά
Αφού βρέχει και χιονίζει χρόνια
δείξε μου συμπόνια
κι ο λυγμός της ομορφιάς στα βάθη
κοίτα τι θα πάθει
προκειμένου να ‘χεις τέτοια λάμψη
πες το κι ας σε κάψει
πώς χαράζουνε στη φλέβα τύχη
κάτι τέτοιοι στίχοι
καμία φορά
|  |
Text: Lina Nikolakopoulou
Musik: Stamatis Kraounakis
Uraufführung: Dimitra Yalani
Da es doch draußen regnet und schneit
komm, ich spiele mit dir
damit eine Verbundenheit ihren Schimmer verbreitet
schafft ihr Dunkelheit
Und wenn ich dir sage, dass du wie Liebe erscheinst
sagst du mir, dass du mich nur
mit dem Gefühl der Leere erfüllst
neue Lieder werden geschrieben
Normal, tyrannisch
für die, die einsam ihr Leben abbrennen
normal und unruhig
für die, die ruhig weggehen
und logisch
Da es doch draußen regnet und schneit
zolle mir Mitleid
und der Schluchzer der Schönheit in der Tiefe
sieh, was er vorliegend erleiden wird
dass du einen solchen Glanz hattest
sag es, auch wenn es dich verbrannt hat
wie sie das Glück in die Ader einkerben
solche Texte
irgendwann einmal
| |
