 |
Στίχοι: Μανώλης Αναγνωστάκης
Μουσική: Θάνος Μικρούτσικος
Πρώτη εκτέλεση: Μαρία Δημητριάδη
Πώς να μιλήσω
Το πλήθος δάμαζε τους δημεγέρτες
Και τους πλάνους
Μες στιλέτα κάρφωναν τα δικά μου λόγια
Πώς να μιλήσω
Όταν στήνονταν μυστικές αγχόνες
Σε κάθε πόρτα ενεδρεύοντας τον ύπνο
Και τόσα πού να στοιβαχτούνε γεγονότα;
Τόσες μορφές να ξαναγίνουν αριθμοί
Πώς να μιλήσω
Ποιο απλά τι ήταν ο Ηλίας
Η κλαίρη ο Ραούλ
Η οδός Αιγύπτου
Θα σου μιλήσω πάλι ακόμα με σημάδια
Με σκοτεινές παραβολές
Και παραμύθια
Έχει στηθεί η σκηνή
Μα δε φωτίζουνε οι προβολείς
Κι όλα τα πρόσωπα είναι εδώ
αντάξια του δράματος
γενεές γενεών υποκριτές:
η θλιβερά ερωμένη
ο άνθρωπος με το χαμόγελο
ο επίορκος
τα κουδουνάκια του τρελού
κάθε κατώτερη ράτσα
άρχοντες και πληβείοι
κι αυτοτιμωρούμενοι
Πώς τόσα πρόσωπα
να γίνουν αριθμοί
και τόσα γεγονότα
απλά βιβλία
χωρίς την επινόηση
νέας διάταξης στοιχείων
χωρίς νέα μύηση που θα σαρώσει την αυλαία
|  |
Lyrics: Manolis Anaynostakis
Musica: Thanos Mikroutsikos
Prima esecuzione: Maria Dimitriadi
Come dirlo
La folla teneva a bada i mestatori
E alle loro perfidie le mie parole
inchiodavano gli incantatori
Come dirlo
Quando erigevano patiboli segreti
Insidiando il sonno ad ogni porta
E quanti fatti potrebbero finire nell'archivio
Quante forme sarebbero ancora numeri
Come dirlo
Semplicemente chi e cosa era Ilias
Kleri, Raoul
La via Egitto
Ti parlerò ancora a segni
Con oscure parabole
E favole
La scena è stata allestita
Ma non fanno luce i riflettori
E sono tutti qui i degni
Personaggi del dramma
Generazioni di generazioni teatranti
L'amante addolorata
L'uomo sorridente
I campanelli del matto
Ogni razza inferiore
Patrizi e plebei
E punitori di se stessi
Come tanti personaggi
Possono diventare numeri
E tanti avvenimenti
Semplici libri
Senza l'invenzione
Di una nuova disposizione degli elementi
Senza una nuova iniziazione che spolveri il telone
| |
