 |
Στίχοι: Γιάννης Τσουρούλας
Μουσική: Γιάννης Κυριαζής
Πρώτη εκτέλεση: Λιζέττα Καλημέρη
Οι νύχτες μου ναυάγησαν σε μια γωνιά του χάρτη
γυρνάω ξανά στο σπίτι το πρωί
τα μάτια μου δεν άντεξαν, χάραξαν μονοπάτι
και τράβηξα προς την Ανατολή
Χρωστάω την ανάσα μου και δυο ζωές χρωστάω
στου σεντονιού σου τη ζεστή θηλιά
σηκώνω το ποτήρι μου, γνέφεις κι ακολουθάω
δίψασε η καρδιά μου για φωτιά
Σεργιάνι μου στη συννεφιά
και πουθενά οι Σειρήνες
τραγούδι πιάνω στη βροχή
μ’ άκουγαν δέντρα και πουλιά
απλώθηκαν οι μνήμες
κι ο ήλιος ξαναβγήκε στην κορφή
Κρατώ στο χέρι την κλωστή, στο νου μου την ευθύνη
τα όνειρα να βγάλω απ’ τις ψυχές
κλείστηκε ο κόσμος σε γυαλί, σε άγονη γαλήνη
μα ανθίζουν στο αντάμωμά μας οι ευχές
|  |
Text: Yiannis Tsouroulas
Musik: Yiannis Kyriazis
Uraufführung: Lizetta Kalimeri
Meine Nächte erlitten Schiffbruch an einer Ecke des Stadtplans
morgens kehre ich wieder nach Hause zurück
meine Augen haben es nicht ertragen, die Strecke hat sich eingeprägt
und ich zog gen Osten
Die warme Stelle in deinem Bettlaken
kommt von meinem Atem und uns beiden
ich hebe mein Glas, du gibst ein Zeichen und ich folge
mein Herz dürstete nach Feuer
Mein Spaziergang im Regenwetter
nirgendwo die Sirenen
ich fange ein Lied an im Regen
mich hörten Bäume und Vögel
die Erinnerungen breiteten sich aus
und die Sonne kam oben auf dem Gipfel wieder heraus
Ich halte den Faden in der Hand, im Kopf die Verantwortung
die Träume aus den Seelen herauszuholen
die Welt war eingeschlossen in Glas, in unfruchtbarer Heiterkeit
aber es erblühten die Wünsche in unserer Begegnung
| |
