 |
Στίχοι: Βαγγέλης Καρατζάνος
Μουσική: Χρήστος Παπαδόπουλος
Πρώτη εκτέλεση: Νίκος Μακρόπουλος
Αν η μέρα είχε στόμα και φωνή
θα σου έλεγε πολλά, γνώμη να αλλάξεις
Παίζω θέατρο στου πόνου τη σκηνή
λίγο πριν νυχτώσει, λέω θα ξανάρθεις
Μοιάζει η σκέψη μου καρφί που με ματώνει
σαν ένα λάθος που το κάνω και πληγώνει
και τη θλίψη μου τη βάφω μ’άλλο χρώμα
Κάθε μέρα βρίσκω λίγο εγωϊσμό
να γεμίσω της καρδιάς μου το κενό
να αντέχω, να μην πω "Σε θέλω ακόμα"
Αν η νύχτα είχε στόμα και φωνή
θα σου έλεγε πολλά μήπως και με σώσει
Χάνομαι στα λόγια που μου είχες πει
κι έτσι ζω μαζί σου πριν να ξημερώσει
|  |
Versuri: Vangelis Karatzanos
Muzică: Hristos Papadopoulos
Prima de performanţă: Nikos Makropoulos
Dacă ziua ar avea gură şi voce
Ţi-ar spune multe să te răzgândeşti.
Joc teatru pe scena durerii,
Cu puţin timp înainte să se înnopteze, îmi spun, te vei întoarce.
Seamănă gândul meu cu un cui ce mă face să sângerez,
Ca o greşeală pe care o fac şi răneşte
Şi tristeţea mea o vopsesc în altă culoare.
În fiecare zi găsesc puţin egoism
Să umplu golul inimii mele,
Să rezist, să nu spun "Încă te vreau".
Dacă noaptea ar avea gură şi voce
Ţi-ar spune multe în speranţa că mă va salva.
Mă pierd în cuvintele pe care mi le spusesei
Şi astfel trăiesc cu tine înainte de a se lumina de ziuă.
| |
