 |
Στίχοι: Νίκος Γρίτσης
Μουσική: Μιχάλης Χατζηγιάννης
Πρώτη εκτέλεση: Μιχάλης Χατζηγιάννης
Στους δρόμους της απώλειας
γεννιέται η αγάπη
Της κάθε νύχτας δόλιας
ευλογημένο κάτι
Σε κάτι πεζοδρόμια
κατέβηκαν τ’ αστερια
Και όλα έχουν νόημα
μόνο στα δυο σου χέρια
Κάτω απ’ τον ίδιο ουρανό
το ψέμα και τ’ αληθινό
Αδιαφορία και αγάπη, πλάι πλάι
Πάνω σ’ αυτή την ίδια γη
πεθαίνει τ’ όνειρο και ζει
μοιάζει χαμόγελο το δάκρυ που κυλάει
Στον κόσμο που μεγάλωσα
περίσσεψε ο πόνος
Τα λάθη μου αγκάλιασα
για να μην νιώθω μόνος
Προσωπικοί μου δαίμονες
αρχάγγελοι προστάτες
Τρελές ιδέες εμμονες
μου βάλατε στις πλάτες
|  |
Tекст: Nikos Yritsis
Mузика: Mihalis Hatziyiannis
Прва представа: Mihalis Hatziyiannis
Na putevima gubitka
rađa se ljubav
svake podmukle noći
to nešto, blaženo
Na neke ulice
zvezde su se spustile
i sve dobija smisao
samo u tvojim rukama
Ispod istog neba
laž i istina
ravnodušnost i ljubav, jedna uz drugu
ovde, na istoj zemlji
umire san i živi
i osmeh liči na suzu što se sliva..
U svetu u kome sam odrastao
previše je bola
greške sam svoje prigrlio
da se ne bih osećao usamljenim
Moji lični demoni
i arhangeli zaštitnici
lude, fiks ideje
natovarili ste mi
| |
