 |
Στίχοι: Γιάννης Νικολαΐδης
Μουσική: Βασίλης Σδούκος
Πρώτη εκτέλεση: Νότης Σφακιανάκης
Αγάπη δε μου έδωσες ποτέ σου
δεν είπες μια κουβέντα τρυφερή
με είχες όπως πίνεις τον καφέ σου
και μ’ άφησες να ζω μες στην σιωπή.
Μέσα στην πίστα του ουρανού
με την κραυγή του αετού
θα σου φωνάξω πως δεν λύγισα ποτέ μου
και θα χαθώ στη ζεϊμπεκιά
μα τη δική σου μαχαιριά
θα τη φυλάξω σαν ενθύμιο πολέμου.
Μπορεί βαθιά μου μέσα να πονάω
απ’ τη δική σου φως μου μαχαιριά
μα έχω το κουράγιο και θα πάω
να κτίσω την καινούργια μου φωλιά.
Μέσα στην πίστα του ουρανού
με την κραυγή του αετού
θα σου φωνάξω πως δεν λύγισα ποτέ μου
και θα χαθώ στη ζεϊμπεκιά
μα τη δική σου μαχαιριά
θα τη φυλάξω σαν ενθύμιο πολέμου.
|  |
Tекст: Yiannis Nikolaidis
Mузика: Vasilis Sdoukos
Прва представа: Notis Sfakianakis
Љубав ми никада ниси дала
Ниси рекла једну нежну реч
Био сам ти битан као и кафа коју пијеш
И оставила си ме да живим у тишини
На позорници неба
Уз врисак орла
Викаћу ти да никада нисам клонуо
Губићу се уз зеибекико
Али, твој нож
Ћу чувати као сувенир из рата
Можда дубоко у себи сам повређен
Од твог ножа, сунце моје
Али, имам храбрости и отићи ћу
Да себи направим ново гнездо
На позорници неба
Уз врисак орла
Викаћу ти да никада нисам клонуо
Губићу се уз зеибекико
Али, твој нож
Ћу чувати као сувенир из рата
| |
