 |
Στίχοι: Κώστας Ουράνης
Μουσική: Μη διαθέσιμο 
Πρώτη εκτέλεση:
Δεν ωφελεί να καρτεράς όρθιος στην πόρτα του σπιτιού
και με τα μάτια στους νεκρούς τους δρόμους στυλωμένα
αν είναι να `ρθει θε να `ρθεί δίχως να νιώσεις από πού
και πίσω σου πλησιάζοντας με βήματα σβησμένα
θε να σου κλείσει απαλά, με τ’ άσπρα χέρια της τα δυο
τα μάτια που κουράστηκαν τους δρόμους να κοιτάνε,
κι όταν γελώντας να της πεις θα σε ρωτήσει:
"Ποια είμ’ εγώ;"
απ’ της καρδιάς στο σκίρτημα θα καταλάβεις ποια `ναι.
Δεν ωφελεί να καρτεράς...Αν είναι να `ρθει θε να `ρθεί.
Κλειστά όλα να `ναι, θα τη δεις άξαφνα μπρος σου να βρεθεί
κι ανοίγοντας τα χέρια της πρώτη θα σ’ αγκαλιάσει.
Ειδέ, κι αν έχεις ανοιχτή την πόρτα για να τη δεχτείς,
και σαν φανεί τρέξεις σ’ αυτή κι εμπρός στα πόδια της συρθείς
αν είναι να `ρθει θε να `ρθεί αλλιώς θα προσπεράσει.
|  |
Versuri: Kostas Ouranis
Muzică: Mi diathesimo
Prima de performanţă:
E-n van s-aştepţi iubirea stînd la poartă
cu ochii aţintiţi spre zarea moartă
de-i dat, soseşte fară-a şti de unde;
pe urma ta se-apropie tiptil
şi-n suflet, doar c-un gest uşor pătrunde,
punându-ţi mîna-i albă de copil
pe ochi trudiţi de-atît privit cu dor; iar cînd te va-întreba:
“Ştii cine sunt?”
vei şti – după al inimii fior.
E-n van s-aştepţi …Dacă ţi-e dat soseşte:
zăvoare sparge, caută, găseşte
şi te va strînge-n braţele-i, senină.
De nu, - chiar dacă-n casă-aprinzi lumină,
chiar dacă-alergi în cale-i zi şi noapte - ,
de nu ţi-e dat, ea trece mai departe.
| |
