 |
Στίχοι: Νίκος Μωραΐτης
Μουσική: Κώστας Λειβαδάς
Πρώτη εκτέλεση: Ανδριάνα Μπάμπαλη
Κι έμεινα εδώ
να κοιτάζω την βροχή
μια σταγόνα της εγώ
μια σταγόνα της εσύ
τόσο μικρή μα με τόσο εγωΐσμό
μία λέξη είναι σκληρή
και πεθαίνουμε κι οι δυο
Μην πεις ποτέ
κι ας μη ζω για σένα
κι ας μη ζεις για μένα
Μην πεις ποτέ
κάποια μέρα ίσως
το μεγάλο μίσος
θα κρύβεται
και θ’ανάβει πάλι
μια καρδιά απ’την άλλη
γι’αυτό ποτέ μην πεις ποτέ
Φύγε αν θες αλλά φύγε σιωπηλά
τίποτα άλλο μη μου λες
που να κόβει οριστικά
ξέρω θα’ρθούν καλοκαίρια δειλινά
ίσως μόνη να με βρούν
ίσως να’μαστε αγκαλιά
Μην πεις ποτέ
κι ας μη ζω για σένα
κι ας μη ζεις για μένα
Μην πεις ποτέ
κάποια μέρα ίσως
το μεγάλο μίσος
θα κρύβεται
και θ’ανάβει πάλι
μια καρδιά απ’την άλλη
γι’αυτό ποτέ μην πεις ποτέ
Ποτέ
κάποια μέρα ίσως
το μεγάλο μίσος
θα κρύβεται
και θ’ανάβει πάλι
μια καρδιά απ’την άλλη
γι’αυτό ποτέ μην πεις ποτέ
Ποτέ μην πεις ποτέ
μην πεις ποτέ
|  |
Tекст: Nikos Moraitis
Mузика: Kostas Livadas
Прва представа: Andriana Babali
Остала сам овде
да посматрам кишу.
Једна њена кап сам ја,
једна њена кап си ти,
тако мала, али тако себична.
Једна реч је тешка
и умиремо обоје.
Не реци „никад“,
иако не живим за тебе,
иако не живиш за мене.
Не реци „никад“,
можда ће се једног дана
огромна мржња
сакрити
и упалиће се опет
једно срце о друго.
Зато никад не реци „никад“.
Ако желиш, одлази, али у тишини.
Немој ми ништа више рећи,
да завршимо дефинитивно.
Знам, доћи ће летње вечери,
можда ће ме затећи саму,
а можда ћемо бити загрљени.
Не реци „никад“,
иако не живим за тебе,
иако не живиш за мене.
Не реци „никад“,
можда ће се једног дана
огромна мржња
сакрити
и упалиће се опет
једно срце о друго.
Зато никад не реци „никад“.
Никад,
можда ће се једног дана
огромна мржња
сакрити
и упалиће се опет
једно срце о друго.
Зато никад не реци „никад“.
Никад не реци „никад“.
Не реци „никад“.
| |
