Warning: session_start(): Cannot start session when headers already sent in /home/stixoi/public_html/core.php on line 23
stixoi.info: Книга
 
Σύνδεση

Εγγραφή

Πλαίσιο χρήσης
129934 Τραγούδια, 269263 Ποιήματα, 28913 Μεταφράσεις, 26571 Αφιερώσεις
 

Книга - 2348 Αναγνώσεις         
    

Στίχοι: Βασίλης Γιαννόπουλος
Μουσική: Αντώνης Βαρδής
Πρώτη εκτέλεση: Αντώνης Βαρδής

Είπα να γράψω της ζωής μου το βιβλίο
να ξεδιπλώσω την καρδιά μου στο χαρτί
στα δεκαπέντε μου μπαρκάρω σε ένα πλοίο
με τον πατέρα μου μαζί
Δούλευε η μάνα μου μακριά στην Γερμανία
τότε που το έσκασα και βγήκα στην στεριά
μόνος μου βρέθηκα στου κόσμου τη μανία
σε βενζινάδικο δουλειά
ύπνος σε χάρτινα κουτιά
Με πήγε κόντρα της ζωής το πεπρωμένο
δεν βρήκα ήλιο και αγκαλιά να ζεσταθώ
εξώσεις, φτώχεια και ένα σπίτι διαλυμένο
δεν είχα τόπο να σταθώ

Και με το, αχ, μεγάλωνα του Καζαντζίδη
κι όπως αυτός στο βλέμμα κουβαλάει την ξενιτιά
έτσι κι εγώ τον πόνο μου τον έκανα ταξίδι κι αυτό το, αχ,
ακόμα μου θολώνει τη ματιά

Τα χρόνια φύγαν από τη μια στιγμή στην άλλη
δυο γάμους έχω κι από τον πρώτο δυο παιδιά
ένιωσα πίκρα από τον δεύτερο μεγάλη μα θέλω να ξεχάσω πια
Σκληρά της μοίρας με χτυπούσε το μαστίγιο
και παραλίγο να μου πάρει την ζωή
σε μια κιθάρα όμως βρήκα καταφύγιο
και σε έναν έρωτα πνοή, στη μοναξιά αναπνοή

Και με το, αχ, μεγάλωνα του Καζαντζίδη
κι όπως αυτός στο βλέμμα κουβαλάει την ξενιτιά
έτσι κι εγώ τον πόνο μου τον έκανα ταξίδι κι αυτό το, αχ,
ακόμα μου θολώνει τη ματιά

Του κόσμου το άδικο το έμαθα μια και έξω
κι ας έχω βγάλει μόνο το δημοτικό
Μα βρήκα δύναμη ζωή να σε αντέξω
μαζί με εσένα κι όσους μου έκαναν κακό
γιατί έχω μάθει να συγχωρώ

Και με το, αχ, μεγάλωνα του Καζαντζίδη
κι όπως αυτός στο βλέμμα κουβαλάει την ξενιτιά
έτσι κι εγώ τον πόνο μου τον έκανα ταξίδι κι αυτό το, αχ,
ακόμα μου θολώνει τη ματιά


лирика: Vasilis Yiannopoulos
lyrics
музыка: Adonis Vardis

Первое исполнение: Adonis Vardis

Я решил написать жизни моей книгу,
раскрыть своё сердце на бумаге,
в свои пятнадцать лет я сел на корабль
со своим отцом вместе.
Работала моя мама далеко в Германии,
тогда, когда я уехал и вышел на сушу,
я один очутился в мира ярости,
на бензозаправке - работа,
сон - в бумажных коробках.
Меня повела наперекор жизни судьба,
я не нашёл солнце и объятий, чтобы согреться,
изгнания, нищета и дом развалившийся,
у меня не было места, чтобы остановиться...

И с "ах" Казандзидиса я рос,
и так же, как он во взгляде носит чужбину,
так и я мою боль сделал путешествием и это "ах"
всё ещё затуманивает мне взор.

Годы проходили от одного мгновенья до другого,
два брака у меня было и от первого - двое детей,
я почувствовал большую печаль от второго, но хочу уже забыть.
Жестоко судьбы меня бил хлыст
и едва не отнял у меня жизнь,
в гитаре, однако, я нашёл прибежище,
и в любви - вдохновение, в уединении - дыхание.

И с "ах" Казандзидиса я рос,
и так же, как он во взгляде носит чужбину,
так и я мою боль сделал путешествием и это "ах"
всё ещё затуманивает мне взор.

Мира несправедливость я познал разом,
пусть даже я только закончил начальную школу...
Но я нашёл силу, жизнь, чтобы тебя выдержать,
вместе с тобой и всех, кто мне делали зло,
потому что я научился прощать.

И с "ах" Казандзидиса я рос,
и так же, как он во взгляде носит чужбину,
так и я мою боль сделал путешествием и это "ах"
всё ещё затуманивает мне взор.

   Panselinos © 14-10-2012 @ 20:12

Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο