 |
Στίχοι: Μιχάλης Σταυρακάκης
Μουσική: Γιάννης Μαρκόπουλος
Πρώτη εκτέλεση: Χαράλαμπος Γαργανουράκης
Τώρα που σου γράφω Χαϊμαλίνα απ’ το πιο ψηλό βουνό της Κρήτης
προβοδώ τα πρόβατά μου στον ίσκιο ενός ασφένταμου.
Έχω πρόβατα λευκά σαν το λευκό μου χρώμα,
έχω πρόβατα μαύρα σαν το μαύρο σου το χρώμα.
Χαϊμαλίνα, το αίμα τους είναι ίδιο κόκκινο σαν το δικό μας αίμα.
Χαϊμαλίνα, ρωτάω τα πρόβατά μου πώς μοιράζουνε στα ίσια
τον ίσκιο ενός ασφένταμου κι έχουν λευκά και μαύρα
τα ίδια δικαιώματα ενώ οι άνθρωποι σκοτώνονται μοιράζοντας μια πήχη γης.
Εσύ Χαϊμαλίνα δε γνωρίζεις εμάς τους λευκούς που φτιάχνουμε το τυρί,
τις γυναίκες μας που φτιάχνουνε τα ρούχα στο τελάρο.
Εσύ γνωρίζεις τους άγριους λευκούς που ήρθαν στην πατρίδα σου
και σκότωσαν τ’ αδέρφια σου και κλέβουνε το βιος σου.
Αυτοί που κλέβουνε το βιος σου Χαϊμαλίνα, κλέβουν και το δικό μου το τυρί.
Τώρα που σου γράφω Χαϊμαλίνα απ’ το πιο ψηλό βουνό της Κρήτης
προβοδώ τα πρόβατά μου.
|  |
Lyrics: Mihalis Stavrakakis
Musica: Yiannis Markopoulos
Prima esecuzione: Haralabos Yaryanourakis
Adesso che ti scrivo, Haimalina, dal monte più alto di Creta
sto sorvegliando le mie pecore sotto l'ombra dell'acero.
Ho pecore bianche come è bianco il mio colore
ho pecore nere come è il tuo colore nero.
Haimalina, il loro sangue è rosso esattamente come il nostro sangue.
Haimalina, io chiedo alle mie pecore come fanno a dividersi equamente
l'ombra di un acero e le bianche e le nere
hanno esattamente gli stessi diritti mentre gli uomini si ammazzano per dividersi un palmo di terra.
Tu Haimalina non conosci noi bianchi che facciamo il formaggio,
le nostre donne che fanno i vestiti al telaio,
tu conosci i bianchi selvaggi che giunsero nella tua patria
e uccisero i tuoi fratelli e rubano la tua sostanza.
Quelli che rubano la tua sostanza, Haimalina
rubano anche il mio formaggio.
Mentre ti scrivo, Haimalina, dal monte più alto di Creta
sto sorvegliando le mie pecore.
| |
