Warning: session_start(): Cannot start session when headers already sent in /home/stixoi/public_html/core.php on line 23
stixoi.info: Завтра
 
Σύνδεση

Εγγραφή

Πλαίσιο χρήσης
130337 Τραγούδια, 269362 Ποιήματα, 28913 Μεταφράσεις, 26571 Αφιερώσεις
 

Завтра - 2358 Αναγνώσεις         
    

Στίχοι: Γιώργος Θεοφάνους
Μουσική: Γιώργος Θεοφάνους
Πρώτη εκτέλεση: Χρήστος Δάντης

Φωνάζουν οι βραδιές τις λέξεις που δεν λες
το άγουρο φιλί σου
φωνάζουν οι ματιές κι ο πρώτος μας καφές
που παίρνεις πια μαζί σου
παίρνω δύναμη απ’ ό,τι αγαπώ
κι αντοχή να κομματιάσω ό,τι μισώ.

Αύριο, αργά ή γρήγορα όλα τελειώνουν
αύριο, όλα ζουν μέσα μου όσα με ματώνουν
αύριο, όμως το τελευταίο λεπτό λέω δεν μπορώ
ασ’ το για αύριο
αργά ή γρήγορα όλα τελειώνουν
αύριο, όλα ζουν μέσα μου όσα με ματώνουν
αύριο, όμως το τελευταίο λεπτό λέω δεν μπορώ
ασ’ το για αύριο.

Σωπαίνουν οι σφυγμοί και γίνεται η στιγμή
αιώνας μες στο χρόνο
σωπαίνει κι η ψυχή και θέλει απ’ το κορμί
να φύγει δίχως πόνο
παίρνω δύναμη απ’ ό,τι αγαπώ
κι αντοχή να κομματιάσω ό,τι μισώ.

Αύριο, αργά ή γρήγορα όλα τελειώνουν
αύριο, όλα ζουν μέσα μου όσα με ματώνουν
αύριο, όμως το τελευταίο λεπτό λέω δεν μπορώ
ασ’ το για αύριο
αργά ή γρήγορα όλα τελειώνουν
αύριο, όλα ζουν μέσα μου όσα με ματώνουν
αύριο, όμως το τελευταίο λεπτό λέω δεν μπορώ
ασ’ το για αύριο.


лирика: Yioryos Theofanous
lyrics
музыка: Yioryos Theofanous

Первое исполнение: Hristos Dadis

Кричат вечера слова, которые ты не говоришь,
твой незримый поцелуй;
кричат взгляды и первый наш кофе,
который ты теперь забираешь с собой,
я получаю силу от всего, что люблю,
и выдержку, чтобы разбить вдребезги всё, что ненавижу.

Завтра, медленно или быстро всё заканчивается,
завтра, всё живёт внутри меня, всё, что меня ранит до крови,
завтра, однако, в последнюю минуту говорю "я не могу,
оставь это на завтра"...
Медленно или быстро всё заканчивается,
завтра, всё живёт внутри меня, всё, что меня ранит до крови,
завтра, однако, в последнюю минуту говорю "я не могу,
оставь это на завтра".

Замолкают пульсации и становится мгновенье
вечностью во времени,
замолкает и душа и хочет из тела
уйти без боли...
я получаю силу от всего, что люблю,
и выдержку, чтобы разбить вдребезги всё, что ненавижу.

Завтра, медленно или быстро всё заканчивается,
завтра, всё живёт внутри меня, всё, что меня ранит до крови,
завтра, однако, в последнюю минуту говорю "я не могу,
оставь это на завтра"...
Медленно или быстро всё заканчивается,
завтра, всё живёт внутри меня, всё, что меня ранит до крови,
завтра, однако, в последнюю минуту говорю "я не могу,
оставь это на завтра". (χ2)

   Panselinos © 15-10-2012 @ 00:21

Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο