 |
Στίχοι: Φοίβος
Μουσική: Φοίβος
Πρώτη εκτέλεση: Δέσποινα Βανδή
Τα χρόνια μου τα παιδικά
δυο στάλες από χαρά
που έχουν στεγνώσει
Στα ρούχα πλέον που φορώ
γίναν λεκέδες δυο
που μ’έχουν στοιχειώσει
Αγάπη δε μου’δωσε κανείς μα ακόμα ελπίζω
αγάπη τι δύσκολο να βρεις πάνω που ραγίζω
αγάπη μου υποσχέθηκες Θεέ μου τι συμβαίνει
υπάρχει ή μ’ειρωνεύτηκες Θεέ μου μη σωπαίνεις
Ανθρώπους γύρω μου κοιτώ
που νιώθουν όπως κι εγώ
σαν άβουλο πιόνι
Σαν ένα σώμα που υπάρχει απλά
κινείται μηχανικά και επιβιώνει
Αγάπη δε μου’δωσε κανείς μα ακόμα ελπίζω
αγάπη τι δύσκολο να βρεις πάνω που ραγίζω
αγάπη μου υποσχέθηκες Θεέ μου τι συμβαίνει
υπάρχει ή μ’ειρωνεύτηκες Θεέ μου μη σωπαίνεις
|  |
Versuri: Foivos
Muzică: Foivos
Prima de performanţă: Despoina Vandi
Anii copilăriei mele (au fost)
Două picături de bucurie
Care s-au uscat.
Pe hainele pe care acum le port
Au devenit două pete
Care m-au bântuit.
Iubire nu mi-a dat nimeni, dar încă sper.
Ce greu (este) să găsești iubire acum când mă prăbușesc!
Mi-ai promis iubire, Doamne. Ce se întâmplă?
Există sau ți-ai bătut joc de mine? Doamne, nu tăcea!
Privesc în jurul meu oameni
Care se simt ca mine,
Ca un pion șovăielnic,
Ca un trup care doar există,
Se mișcă mecanic și supraviețuiește.
Iubire nu mi-a dat nimeni, dar încă sper.
Ce greu (este) să găsești iubire acum când mă prăbușesc!
Mi-ai promis iubire, Doamne. Ce se întâmplă?
Există sau ți-ai bătut joc de mine? Doamne, nu tăcea!
| |
