 |
Στίχοι: Γιάννης Ρίτσος
Μουσική: Σπύρος Σαμοΐλης
Πρώτη εκτέλεση: Νίκος Περγιάλης
Φτάνει να με λες σύντροφο – σύντροφο,
και τότε το φως θα μυρίζει
όπως μυρίζει το πρωινό το γάλα
στο φτωχόσπιτο της γειτονιάς.
Φτάνει να με λες σύντροφο – σύντροφο,
και τότε θα κρατάμε την πληγή μας
τρυφερά στα δυο μας δάχτυλα
και θα χαμογελάμε.
Και θα χαμογελάμε σαν να κρατάμε
ένα κόκκινο τριαντάφυλλο
στο πρώτο ραντεβού μας
με τη λευτεριά – λευτεριά.
|  |
Lyrics: Yiannis Ritsos
Musica: Spyros Samoilis
Prima esecuzione: Nikos Peryialis
Basta che mi chiami compagno - compagno,
e allora la luce avrà un profumo
come profuma a colazione il latte
nella povera casa del quartiere.
Basta che mi chiami compagno - compagno,
e allora terremo la nostra ferita
delicatamente tra due dita
e sorrideremo.
E sorrideremo come se reggessimo
una rosa rossa
al nostro primo appuntamento
con la libertà - libertà.
| |
