 |
Στίχοι: Δημήτρης Συρόπουλος
Μουσική: Μιχάλης Ζέης
Πρώτη εκτέλεση: Βέρα Μπούφη
Δωμάτιο 22
κι εγώ κλειδωμένη εκεί,
κουρτίνες σχισμένες και κρύο,
στενάχωρο σαν φυλακή,
φωνές από γνώριμους ήχους
σα σφαίρες τρυπούν το μυαλό,
μηνύματα αγάπης και μίσους
στους τοίχους με μαύρο στυλό.
Δωμάτιο 22
Σβησμένα τσίγαρα παντού,
μια αγάπη που γνέφει αντίο
στο σύννεφο αυτό του καπνού.
Στο τζάμι κοιτώ τη μορφή σου
και κάθε λεπτό που περνά
την πρώτη μου νύχτα μαζί σου
θυμάμαι ξανά και ξανά.
Μόνο για σένα τα βράδια να κλαίω,
μόνο για σένα εγώ να υποφέρω.
Σ’ ένα δωμάτιο να τριγυρνάω,
να φωνάζω, να βρίζω, να σου λέω σ’ αγαπάω.
Μόνο για σένα ό,τι νιώθω ξεχνάω,
μόνο για σένα όταν τις νύχτες μεθάω.
Σ’ ένα δωμάτιο κι αυτό ξεχασμένο
στου έρωτα τ’ άπειρο σημαδεμένο...
Δωμάτιο 22
κι εγώ προσπαθώ να σωθώ.
Στον πάτο βουλιάζω σαν πλοίο,
δεν έχει πιο κάτο από `δω.
Σεντόνια λευκά πεταμένα
στο πάτωμα ένα σωρό,
πατζούρια κλειστά, σφραγιζμένα
που έχουν ν’ ανοίξουν καιρό.
|  |
Tекст: Dimitris Syropoulos
Mузика: Mihalis Zeis
Прва представа: Vera Boufi
Соба 22
И ја закључана тамо
Поцепане су завесе и хладно је
Туга је као затвор
Познати звуци
Као меци ми продиру у главу
Поруке љубави и мржње
На зиду су исписане црним мастилом.
Соба 22
Угашене цигарете су свуда
Љубав која говори "Збогом"
У овом облаку дима
На прозору гледам твој лик
И сваки тренутак који пролази
Моје први ноћи са тобом
Сећам се опет и опет.
Само због тебе ноћима плачем
Само због тебе ја патим
По соби се вртим
Вичем, псујем, говорим ти "Волим те"
Само због тебе заборављам шта осећам
Само због тебе, када се ноћима опијам
У једној соби, заборављеној
И урезаној у љубавној вечности
Соба 22
А ја покушавам да се спасим
На дно тонем као брод
Не постоји ниже од овога
Бела постељина је бачена
На гомилу у ћошку
Шалони затворени, запечатирани
Нису отварани одавно
| |
