 |
Στίχοι: Σώτια Τσώτου
Μουσική: Χρήστος Παπαδόπουλος
Πρώτη εκτέλεση: Δημήτρης Μητροπάνος
Εγώ γιορτάζω πάντα όταν πονάω
κι άσπρα φορώ όταν πενθώ
να με λυπούνται οι άλλοι δεν το πάω
και κάνω πως δε σ’ αγαπώ
Δεν ταίριαξα στις λογικές του κόσμου
δεν μ’ είχε η αγάπη στα δεξιά
καλύτερός μου φίλος ο εαυτός μου
και κολλητή μου η μοναξιά
Μα είναι κάτι δειλινά
που άλλο δεν αντέχω
λέω θα πάρω τα βουνά
λέω θα τρελαθώ
και απαιτώ να `ρθεις ξανά
και απαιτώ να σ’ έχω
έστω και για μια φορά
πριν να σκοτωθώ
Εγώ είμαι μυστήρια ιστορία
κόντρα πηγαίνω στον καιρό
και βάζω την καρδιά μου τιμωρία
αν καταλάβω πως πονώ
Κομμάτια κι αν με κάνει η ορφάνια
λέξη για σένανε καμιά
το βράδυ με κοιμίζει η περηφάνια
και με ξυπνάει η ερημιά
|  |
Lyrics: Sotia Tsotou
Musica: Hristos Papadopoulos
Prima esecuzione: Dimitris Mitropanos
Io festeggio sempre quando soffro
e vesto di bianco quando sono in lutto
non vado a farmi compiangere dagli altri
e faccio come se non ti amassi
Non mi sono adeguato alle logiche del mondo
non avevo l' amore alla mia destra
il mio migliore amico era me stesso
e mia compagna la solitudine
Ma c'e' qualcosa al crepuscolo
che non sopporto altro
dico di prendere i monti
dico che impazzirò
e mi inganno che tornerai ancora
e mi inganno di averti
sia pure per una volta
prima che io muoia
Io sono una storia misteriosa
vado contro al mondo
e metto il mio cuore in punizione
se capisco come soffro
Anche se l'essere orfano mi fa a pezzi
nessuna parola per te
la sera, mi addormenta l' orgoglio
e mi sveglia la desolazione
| |
