Warning: session_start(): Cannot start session when headers already sent in /home/stixoi/public_html/core.php on line 23
stixoi.info: Стань любовью
 
Σύνδεση

Εγγραφή

Πλαίσιο χρήσης
130337 Τραγούδια, 269362 Ποιήματα, 28913 Μεταφράσεις, 26571 Αφιερώσεις
 

Стань любовью - 2341 Αναγνώσεις         
    

Στίχοι: Σταύρος Σταύρου
Μουσική: Γιώργος Καραδήμος
Πρώτη εκτέλεση: Γιώργος Καραδήμος

Σπασμένη οθόνη...
Δες, είμαστε μόνοι
Σκισμένες γραβάτες,
ανθρώπων στη σκόνη
Εκεί θα γεννιούνται
Εκεί θα κοιμούνται
Εκεί θα φοβούνται τις μαύρες τους γάτες
Οι σκέψεις θα φεύγουν με σάκους στις πλάτες
Κρυώνω... Φοβάμαι... Τι θες; Που θα πάμε;
Δεν μπαίνω στ’ αμάξι
Μη κλαις θα `μαι εντάξει
Ζωές σε ψυγεία
Παιδιά σε θρανία
Μαθαίνουν να γράφουν
Σκοτάδια αντιγράφουν
Πεινάω... Γερνάω... Και μάσκες φοράω
Πηγαίνω για ψώνια
Τριγύρω μου ψώνια
Με θέλεις γενναίο
Αργά καταρρέω
Γραφείο και σπίτι,
βαθιά μου μια λύπη
Η ανάσα μου λείπει
Κανείς πια για μένα,
κανείς πια για σένα
Η πόρτα ανοιγμένη... Μη φύγεις!

Όταν όλα θα μοιάζουν μ’ απάτη
Μείνε φως μου και γίνε αγάπη!..

Η νύχτα στεγνώνει
Δες, είμαστε μόνοι
Πνιγμένα τ’ αστέρια
κι ανάποδοι οι δρόμοι
Μη πας θα πονέσεις
Μη πας δε θ’ αντέξεις
Στη στάχτη μη τρέξεις με άδεια τα χέρια
Μη κάνεις ταξίδια σε γκρι καλοκαίρια
Κρυώνω... Φοβάμαι... Που πας και που πάμε;
Ανάσες στο πιάτο
Δυο μέτρα απ’ το πάτο
Πεθαίνω... Σκοτώνω... Με θες σε πληγώνω
Το «Α» ραγίζει
Το «Ω» κερδίζει
Πεινάω... Γερνάω... Στο σπίτι γυρνάω
Και φτιάχνω σκοτάδι
Θα φάμε σε λίγο
Με πνίγεις. Σε πνίγω. Βουλιάζω. Τρομάζω
Πουλόβερ αλλάζω «ΣΕ ΘΕΛΩ» φωνάζω
Κανείς δε μου ανήκει
Κανείς δε σου ανήκει
Η πόρτα ανοιγμένη... Μη φύγεις!

Όταν όλα θα μοιάζουν μ’ απάτη
Μείνε φως μου και γίνε αγάπη!

Με θέλεις γενναίο
Αργά καταρρέω
Γραφείο και σπίτι,
βαθιά μου μια λύπη
Η ανάσα μου λείπει
Κανείς πια για μένα, κανείς πια για σένα
Η πόρτα ανοιγμένη... Μη φύγεις!


лирика: Stavros Stavrou
lyrics
музыка: Yioryos Karadimos

Первое исполнение: Yioryos Karadimos

Разорванное полотно...
Глянь, мы одни!
Рваные галстуки
людей в пыли.
Там они будут рождаться,
там они будут спать,
там они будут бояться чёрных их кошек.
Мысли будут убегать с мешками за спинами.
Мёрзну... Боюсь... Чего хочешь? Куда мы пойдём?
Я не сажусь в такси,
не плачь, я буду в порядке.
Жизни в холодильниках.
Дети за партами
учатся писать.
Темнота списывает.
Голодаю... Старею... И маски ношу.
Иду за покупками,
вокруг меня продажные люди.
Я тебе нужен мужественным,
медленно чахну:
офис и дом,
глубоко во мне - печаль,
дыхания мне не хватает.
Никто теперь для меня,
никто теперь для тебя.
Дверь открыта... Не уходи!

Когда всё будет похоже на обман,
останься, светик мой, и стань любовью!..

Ночь иссушает.
Глянь, мы одни!
Утонувшие звёзды
и тяжёлые дороги.
Не уходи, тебе станет больно!
Не уходи, ты не выдержишь!
К праху не беги с пустыми руками!
Не совершай путешествий в серые лета!..
Мёрзну... Боюсь... Куда идёшь и куда мы идём?
Вздохи в тарелке.
Два метра от дна.
Умираю... Убиваю... Я тебе нужен, я тебя обижаю.
"А" (альфа) трескается,
"Я" (омега) выигрывает.
Голодаю... Старею... Домой возвращаюсь
И создаю темноту.
Мы поедим через некоторое время.
Ты меня топишь. Я тебя топлю. Иду ко дну. Ужасаюсь.
Пуловер переодеваю, "Ты нужна мне!" кричу.
Никто не принадлежит мне,
никто не принадлежит тебе.
Дверь открыта... Не уходи!

Когда всё будет похоже на обман,
останься, светик мой, и стань любовью!..

Я тебе нужен мужественным,
медленно чахну:
офис и дом,
глубоко во мне - печаль,
дыхания мне не хватает.
Никто теперь для меня, никто теперь для тебя.
Дверь открыта... Не уходи!

   Panselinos © 21-10-2012 @ 11:17

Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο