 |
Στίχοι: Οδυσσέας Ιωάννου
Μουσική: Χρυσοβαλάντης Σωτηρίου
Πρώτη εκτέλεση: Βασίλης Παπακωνσταντίνου
Φιλάει τα μάτια μου το φως, καινούρια μέρα
Και ένας ήλιος σαν μαγνήτης με τραβά
Κράτα το χέρι μου μη φύγω στον αέρα
Πες μου αν μείνω πως θα πάνε όλα καλά
Βόλτα στη θάλασσα κι ένας καφές στο
κέντρο
Γεμάτη μέρα με όση χώρεσε ζωή
Ξαπλώνω δίπλα σου γυμνός, πεσμένο
δέντρο
Δωσ’ μου ανάσες για να φτάσω ως το
πρωί
Πάμε όπου θέλεις, μόνο πίσω δε γυρίζω
Η νοσταλγία είναι πέτρα στο λαιμό
Ό,τι ξεχνάω, με κρατάει να συνεχίζω
Δεν είμαι φύλλο, είμαι το ίδιο το νερό
Τρώει κομμάτια η χαρά απο την λύπη
Κόντρα στο φως, το σώμα γίνεται σκιά
Μέσα στα χέρια σου ό,τι έχεις κι ό,τι
λείπει
Φόβος κι ελπίδα απο τα ίδια υλικά
|  |
Lyrics: Odysseas Ioannou
Musica: Hrysovaladis Sotiriou
Prima esecuzione: Vasilis Papakonstadinou
Bacia gli occhi la luce, un nuovo giorno
e un sole mi attira come una calamita
Tienimi per la mano che non vada via col vento
Dimmi che se rimango tutto andrà bene
Una passeggiata al mare e un caffé in
centro
Un giorno pieno di tutta la vita che è riuscita a starci
Mi stendo nudo accanto a te, albero
crollato
Dammi i tuoi fiati per farmi tirare
fino al mattino
Andiamo dove vuoi, basta che non torni indietro
La nostalgia è una pietra al collo
Ciò che dimentico, mi aiuta a proseguire
Non sono una foglia, sono l'acqua in persona
La gioia sbocconcella il dolore
Controluce il corpo diventa un'ombra
Sta nelle tue mani ciò che hai e ciò
che manca
Paura e speranza, la stessa sostanza
| |
