 |
Στίχοι: Γιώργος Σταυριανός
Μουσική: Γιώργος Σταυριανός
Πρώτη εκτέλεση: Μαρία Δημητριάδη
Άλλες ερμηνείες:
Αναστασία Μουτσάτσου
Παντελής Θαλασσινός
Όνειρο που φεύγει είν’ η ζωή,
μέσα στ’ όνειρό μου είσαι και συ.
Έρχεσαι πάντα το βράδυ
μελαγχολικά
σα το στερνό το τρένο του χειμώνα,
η καρδιά μου χιονισμένη
στέπα ερημική προσμένει
τον καημό σου και σε καρτερεί.
Έρχεσαι και δε σωπαίνεις,
μέσ’ από τη στάχτη
μια φωτιά γυρεύεις κι όλο φεύγεις
τριγυρνάς μέσα στη νύχτα
φάντασμα ωχρό της προσμονής μου
μαυροπούλι ερημικό.
Όνειρο που φεύγει είν’ η ζωή,
μέσα στ’ όνειρό μου είσαι και συ.
Κι όπως έρχεσαι έτσι φεύγεις
έτσι απρόσμενα αγαπάς
μισείς ξεχνάς πλάνες μαζεύεις
μα η καρδιά μου χιονισμένη
στέπα ερημική προσμένει
τον καημό σου πάντα καρτερεί.
Όνειρο που φεύγει είν’ η ζωή,
μέσα στ’ όνειρό μου είσαι κι εσύ.
|  |
лирика: Yioryos Stavrianos
lyrics
музыка: Yioryos Stavrianos
Первое исполнение: Maria Dimitriadi
Другие выступления:
Anastasia Moutsatsou
Padelis Thalassinos
Сон, который уходит, это жизнь,
во сне моём и ты.
Ты приходишь всегда вечером
уныло,
словно последний поезд зимний,
моё сердце заснеженное,
степь пустынная ждёт
твою печаль и тебя ожидает.
Ты приходишь и не молчишь,
в пепле
огонь ищешь и всё время уходишь,
бродишь в ночи,
призрак бледный моего ожидания,
скворец одинокий.
Сон, который уходит, это жизнь,
во сне моём и ты.
И как приходишь, так же уходишь,
так же неожиданно любишь,
ненавидишь, забываешь, ошибки собираешь,
но моё сердце заснеженное,
степь пустынная ждёт
твою печаль и тебя ожидает.
Сон, который уходит, это жизнь,
во сне моём и ты.
| |
