 |
Στίχοι: Λευτέρης Παπαδόπουλος
Μουσική: Μάνος Λοΐζος
Πρώτη εκτέλεση: Γιώργος Νταλάρας
Άλλες ερμηνείες:
Δημήτρης Μπάσης
Τα πουλιά τα βρίσκει ο χάρος στο φτερό,
τα ελάφια όταν σκύβουν για νερό.
Μα εμένα που ’μαι δέντρο μες στη γη
με ξεριζώνει κάθε χαραυγή.
Ήλιε μου, σε παρακαλώ,
πες στους χαροκαμένους
να κλαιν στης πίκρας το γιαλό
για μας τους προδομένους.
Σαν φονιάς τη μαύρη νύχτα ξαγρυπνώ,
πίνω δάκρυ, πίνω πρόστυχο καπνό.
Με μαχαίρια στην καρδιά μου δεν μπορώ
να τραγουδήσω και να καρτερώ.
Ήλιε μου, σε παρακαλώ,
πες τους χαροκαμένους
να κλαιν στης πίκρας το γιαλό
για μας τους προδομένους.
|  |
Tекст: Lefteris Papadopoulos
Mузика: Manos Loizos
Прва представа: Yioryos Dalaras
Остале представе:
Dimitris Basis
Птице смрт задеси у лету,
јелене док пију воду,
а мене који сам дрво у земљи,
чупа из корена сваког јутра.
Сунце моје, молим те,
кажи ожалошћенима
да плачу на обали горчине
за нама што смо издани.
Као убица у тамној ноћи будан сам,
пијем сузу, пушим горак дуван.
С раном у срцу не могу
да певам и да ишчекујем.
Сунце моје, молим те,
кажи ожалошћенима
да плачу на обали горчине
за нама што смо издани.
| |
