 |
Στίχοι: Στέλιος Ρόκκος
Μουσική: Στέλιος Ρόκκος
Πρώτη εκτέλεση: Θέμης Αδαμαντίδης
Άλλες ερμηνείες:
Στέλιος Ρόκκος
Τι θέλεις πάλι από μένα,
τι θέλεις πάλι και ρωτάς,
λόγια ας μη λέμε, ειπωμένα,
είναι καλύτερα ν’ αρχίσεις να ξεχνάς.
Γιατί είμ’ αγέρας που φυσά
και ό,τι βρει στο πέρασμά του το σαρώνει,
είμαι κυκλώνας και βροχή
κι ο έρωτάς μου σαν γυαλί ξέρει μονάχα να ματώνει
και η δική σου η πληγή είναι νωπή ακόμη.
Τι θέλεις πάλι από μένα,
τι θέλεις πάλι και χτυπάς
μια πόρτα που `κλεισε για σένα,
είναι ανώφελο να λες πως μ’ αγαπάς.
Γιατί είμ’ αγέρας που φυσά
και ό,τι βρει στο πέρασμά του το σαρώνει,
είμαι κυκλώνας και βροχή
κι ο έρωτάς μου σαν γυαλί ξέρει μονάχα να ματώνει
και η δική σου η πληγή είναι νωπή ακόμη.
|  |
Tекст: Stelios Rokkos
Mузика: Stelios Rokkos
Прва представа: Themis Adamadidis
Остале представе:
Stelios Rokkos
Шта желиш опет од мене,
шта би опет хтела, па питаш?
Не трошимо речи, већ изречене,
боље би било да почнеш да заборављаш.
Зато што сам ја ветар што дува
и чистим све што ми се нађе на путу,
ја сам циклон и киша,
и љубав ми је као од стакла, може само да посече,
а твоја рана је још свежа.
Шта желиш опет од мене,
шта би опет хтела, па куцаш
на врата што су за тебе затворена?
Не вреди ти да ми причаш како ме волиш.
Зато што сам ја ветар што дува
и чистим све што ми се нађе на путу,
ја сам циклон и киша,
и љубав ми је као од стакла, може само да посече,
а твоја рана је још свежа.
| |
